13 Tetor 1943 – Fritz Radovani (Pjesa I)

13  Tetor  1943 – Fritz Radovani (Pjesa I)

70 Vjetori i bombardimit të Tiranës ose “Në Shqipni ‘rrêna i ka kambët e gjata…!’”

Plot 70 vjet që vazhdon me rrêjtë Shteti Shqiptar, Akademia e Shkencave dhe me té, të gjithë ata mercenarë historianë, që nuk e shkruejnë një rresht për bombardimin ma mizor të Luftës së Dytë Botnore, me 13 Tetor 1943, ora 13.13’ të drekës, ku u vranë 503 qytetarë të Tiranës nga Aleatët. Bombardimi filloi tek Fusha e vjeter e Aviacionit dhe vazhdoi për gjatë rrugës së Kavajës, deri te shtëpia e oficerëve (Klubi i Artistëve)…
Tirana u la me gjak!
Deri sot, që po mbushen plot 70 vjet të kësaj gjakderdhje të pashembullt, askush s’ka tregue qëllimin e vërtetë të ideatorëve barbarë kundrejt popullsisë së pafajshme të Kryeqytetit Shqipnisë: Tiranës… Dhe, as nuk duket kund “e vërteta” e shëmtueme e të gjithë atyne që e projektuen dhe zbatuen këtë vepër kriminale!!!
Shqipnia e shkelun prej nji pushtuesi te tjetri… Pa i shpallë luftë “askujt”… dhe pa pasë pushtue KURRË nji pllambë tokë të huej, bombardohet kur sejcili asht me lugë në dorë, tue shty të shkreten kafshatë, e tue mendue se “çka t’bajmë për darkë?”
Bombardohet një nga zonat ma të popullueme të Kryeqytetit, dhe nuk vritet asnjë “okupator”… i vetëm… veç kalimtarë dhe njerëz të ulun ndër sofrat e bukës së drekës!
Edhe sot mbi trotuarët e asaj rrugë përballë Kishës së Jezuitëve, janë ndër pllaka gjurmët e ciflave të hjekuna të atyne bombave që gjakosën një Popull të pafaj…
Gati 15 vjet përpara, kobra Nexhmije Hoxha, i pohon gazetares R. Xhunga, se “ne komunistët nuk kishim si të pohonim bombardimin nga Aleatët, se ne ishim me ta!”
Sigurisht, as Aleatët, nuk kishin si të pohonin bombardimin e tyne mbi kokat tona të mituna… e mbi të gjithë Ata Shqiptarë, që per 47 vjet nuk e harruen atë “Gjak!”
Vërtet u vranë e u masakruen me mija Burra… U interrnuen mija familje e humbën përgjithmonë ndër kampet e shfarosjes komuniste, edhe pse ikëm nga Europa me flamurin e “revolucionit”, terroristi Ramiz Alia deklaroi: “I kemi ruajtur lidhjet e vjetra si unë dhe shoku Enver… Edhe gjak do bëjmë… Pushteti është përjetësisht yni !”

***
Ishe i vogël tre vjeç, në shtëpinë nr. 173… tue ngranë drekë me Babën dhe Nanën.
Zhurma e uturima e avionëve si atë ditë, vazhdon edhe sot në trunin tim…
Në zbritje të shkallës Baba u vra! Nana filloi virrmën… Unë nuk kuptova asgja!
Atë natë u nisëm për Shkodër dhe arrijtëm nga mesnata…
Mbas dy o tre ditësh dikush në rrugë holli një bombë… U trondita nga krisma e saj dhe vrapova tek prehni i Nanës, shikova Nanën e topitun dhe kishe thirrë: “Gjak!”
Unë kujtoj vetëm Fëtyren e tronditun të Nanës… po jo, thirrjen time “Gjak!”…
Kujtoj, se kur fillova me u rritë dhe na dilte gjumi spontanisht nga shprazja e armëve në orët e para të ditës, në Zallin e Kirit, jo larg nga rruga Badra, ku jetonim…
Automatikët e komunistëve godisnin në trunin tim gjithnjë thirrjen “Gjak!”
(Pjesa e parë… Vazhdon) Melbourne, Tetor 2013.

Related Images: