Një mjeshtri tiranas të pikturës
letër nga Gentiana Kone
I dashur mik,
Po të shkruaj me një drithërimë mallëngjimi që më ka pushtu, nga çasti kur në dorë mora zarfin e madh e të kaftë, me shkrimin tënd të bukur.
Me majat e gishtave e hapa dhe kopertinën dyfletëshe, me kumbullën mbi të, mora butë-butë.
E mbajta ndër duar dhe pesha e kujtimeve që ajo brenda vehtes kishte, një lot malli më grishi ndër sy!
U ula, frymë mora thellë dhe një falenderim mirënjohjeje pëshpërita.
Për Krijuesin, që artistët si ty me të tilla dhunti i ka pajis, për kë shkak u ba që të takoheshim pa u pa dhe të njiheshim pa u taku, për ty që më parë se penelin, shpirtin vune në këto krijime!
Këto penelata në sepie, imazhe që i kundrojmë pas një velloje të lagësht shiu Tirane, që bie e bie pa rreshtun, kujtimet e hershme sjellin. Tonat dhe ato të brezave para nesh, të tjerave para tyre, e kështu me rradhë.
Ku mbetën kjo bukuri e fshehur, kjo dhimbje e kjo hare, këto aroma malli?
A e din që sot është përvjetori i shpalljes së Tiranës kryeqytet? Një tjetër rastësi që bashkë me krijesat në këtë zarf, është magji në vetvete. Ajo e miqësisë, ëndrrave, artit, mirësisë.
Ke kriju diçka unike, që konturet e një libri i kalon, për të fluru në hapësirën e pafund të qiejve drejt horizontesh që mua më ftojnë të shkruaj.
Të falem me dashuri dhe respekt!
Gentiana
.
Foto – Tirana e hershme
Nga albumi Qyteti i Dritës i Kujtim Abdi
.