Muret e muzgut
Poezi nga Lazër dhe Jozef Radi
Botuar nga shtëpia botuese “Lilo” me kopertinë të Eleni Laperit.
Redaktore Sevim Arbana, Tiranë 1993, 1000 kopje, (fq. 160)
“Muret e Muzgut” asht libri i parë i Lazër dhe Jozef Radit.
Dhe s’mund të ishte ndryshe, mbas asaj ndalese gjysëshekullore, veçse me u shfaqë njashtu bashkë: At e Bir… si nji hallkë që koha nuk mundi me e shkëputë.
Në libër janë të përfshime kryesisht krijime të shkrueme nën trysninë e diktaturës, ku secili paraqitet nën at kandvështrimin e vet poetik.
Libri asht përplot me gjendje shpirtnore, me fragmente dëshpërimesh dhe shprese, me andrra për nji botë ndryshe, me vargje plot dashni e dhimbje, të cilat mujtën me i mbijetue kohës së dhunës dhe terrorit ma të egër.
Ndryshe nga librat poetikë të kohës, ai s’ka asnji lidhje me nënshtrimin ndaj diktaturës dhe as me poezinë e realizmit socialist. Ai mbetet ndër dëshmitë e para, që arti të shkruemit, dhe fjala e lirë i kishte mbajtë gjallë këta njerëz edhe në skëterrat e tmerrit të krijueme enkas për ta.
“Muret e Muzgut”, mbetet ndër të parët libra ku përmes unit të secilit autor, jepen pjesë të asaj bote ku ndryhej, ndrydhej dhe ndyhej shpirti njerzor. Dashnia dhe humanizmi shpaloset si sfidë e hapët ndaj denigrimit dhe degradimit të individit dhe urrejtjes klasore që predikonte me aq zell diktatura…
“Ky libër, poezitë e të atit dhe të birit, janë një dëshmi tejet emocionante e pamposhtmërisë së njeriut dhe të vlerave të tij. Ato janë një mozaik i bukur, tronditës nën baltën e kohës që iku… Ashtu at e bir janë më domethënës më kuptimplotë. Sikur i japin njëri tjetrit plagët, ja ashtu si thëngjinjtë e vatrës që malësorët ia ofrojnë njëri tjetrit për të ndezur… cigaret! Jo, jo poezinë…” Visar Zhiti.