Kjo poezi i është dedikuar axhës tim Isa Mena,
i cili mbasi mbijetoi 4 vjet rezistencë heroike
në male kundra Forcave të Ndjekjes…
e ma vonë edhe dënimit me 10 vite burg…
tentoi sërish arratinë nga skëterra komuniste…
po fatkeqsisht s’qe e shkrujtun prej të madhit Zot me jetu,
mbasi në kët tentativë arratie
u vra prej kriminelave sllavo-komunistë…
Hakik Mena
S’e harron Korabi, Trimin Isa Mena
poezi nga Sinan Marku
Ish ditë maji, po n’Korab bora s’ka shkri,
Mjegull e borë ndajnë Isën nga shok’t e tij,
ktë trim Lure, shpejt e dikton Sigurimi,
pushkë e gjamë i l’shohen mbrapa këtij trimi.
Rallë po qet, pse s’don me vra ky rrem bajraku,
Të pafajshmve s’don t’u derdhet nji pikë gjaku,
po as n’dorë i gjallë Isa Mena s’don me ra,
si luan po vrapon bjeshkëve pa ia da.
Nji plumb n’zemër trimit jetën ia ka pre,
Si nji lis që djeg rrufeja e rr’zon n’humnerë,
Gjakun e nxehtë ç’po ia ftoh ujët e borës,
Gryk’e pushkës ç’po i nxeh pllambtë e dorës.
Dhe pse i vdekun hijenat i rrijnë përmbi,
Ta poshtnojnë ma shumë kërkojnë, pse s’janë ngi,
E ndër shkrepa të Korabit duen me e lanë,
Që egërsinat e malit ta zhdukin at vigan.
Radomira se ç’u mblodh burrë për shpi,
E fort zanin ç’po e ngre nalt në Qeveri:
“Këtij burri që na u vra n’sinorin tonë,
T’gjitha nderet do t’ia bajmë si asht zakon!”
Ndoshta mortin këtij trimi s’mund t’ja hapim,
Por, ta marrin nëpërkambë, kujt s’ia japim,
-Mos harroni: Nji meritë të madhe ai e ka,
Pushkës nalt ia mbajti, vllazën mos me vra.
-Se nji ditë, do të vijnë Atë ta marrin,
Kush ka gojë t’i thotë Lurës: S’ia dimë varrin?
Me u dalë para, besa, s’do kemi ftyrë,
Jo, kët marre s’e pranon kjo Radomirë!
E Korabi mjekërbardhë e çoi kryet,
-Paçi nder or djem, se ma shpërblyet,
Jo s’e latë kët trim mali ta hanë sorrat,
Damkë të zezë me na vu deshtën horrat!
Shkojnë vitet, ndrrohen brezat rena-rena,
S’e harron Korabi trimin Isa Mena!
Pesëdhjetë vjet kaluen – e veprat s’shuhet,
edhe sot Kodra e Isës ai vend quhet!