Foleja e Grenxave dhe Kushtrimi i të Parëve nga Gjergj Hani

Foleja e Grenxave

dhe Kushtrimi i të Parëve

nga Gjergj Hani

Mjaftoi një video, që portali “Syri.net” solli në kujtesën e çalë të shqiptarëve demokratë, për t’i dhënë jetë folesë së topitur të grenxave! Të eksituara u lëshuan në një vorbull të zhurmëshme komentesh virtuale, ku krahu “Jakobin”, që zgjohet me të rrallë, kërkon të rrokullisen koka, – e krahu “Zhirondin” mundohet të ulë gjakrat duke “injektuar” doza të mëdha arsyetimesh pak a shumë logjike, por të shkëputura nga konteksti që u dha jetë e për rrjedhojë të cunguara!
E përbashkëta e vetme mes tyre është shpallja e sentencave të formës së prerë, pa kurrfarë analize e gjykimi objektiv! Gjë që do të mundësojë harrimin e shpejtë (në mos ka ndodhur) të këtyre pasioneve beharishte. Emocionet shuhen shpejt. E kur nuk shoqërohen nga pyetje e përgjigje racionale, janë të destinuara të topiten deri sa një tjetër “shejtan” t’i ngacmojë sërish! Do ta kuptoja vërtet “indinjatën” e folëse së grenxave, nëse “Syri.net” do të kishte sjellë në vëmendjen e demokratëve në letarg një të re të panjohur më parë. Atëhere do të kishte qenë scoop gazetaresk, që do të sillte një fragment të panjohur nga e shkuara e deputetit Ristani, që njëkohësisht është edhe numuri dy i PD. Por kështu nuk është! Tashmë i përket së shkuarës e kronologjisë së fakteve të ndodhura, që Ristani ka mbrojtur në cilësinë e avokatit të birin e Enver Hoxhës dhe familjen e tij.
Deri këtu asgjë të keqe! Në demokraci, çdokush e ka të sanksionuar me ligj të drejtën e mbrojtjes përpara ligjit. Natyrisht që i pandehuri që akuzohet për një vepër penale ku rrezikon lirinë e tij, ka të drejtë të zgjedhë avokatin që dëshiron e ja lejon xhepi, duke u nisur nga një sërë vlerësimesh që i bën figurës së mbrojtësit, siç janë ato të aftësive të tij juridike, eksperiencave në këtë fushë, bilanceve të arrira në profesionin e tij, e mbi të gjitha, besimit që ka tek ky njeri të cilit i beson fatin e të ardhmen e tij e të familjes së tij. Nuk besoj se Hoxha, apo kush për të, ka zgjedhur të parin avokat që ka hasur në rrugë. Ndoshta në vlerësimin e disa figurave të barazvlefshme në aftësi, zgjedhja e Ristanit mund të ketë qenë e rastësishme! Ndoshta rastësia solli që nipi i fotografit të Enver Hoxhës të bëhej avokat, e kjo ka ndikuar tek klienti Ilir Hoxha për të krijuar klimën e besimit mes tij e avokatit Ristani! Ndoshta! Dhe unë, nuk do t’i kisha ngritur këto hipoteza në rast se Ristani do të kish vazhduar të bënte avokatin e suksesshëm! Por për arësye që vetëm ai i di, Ristani vendosi ta lerë avokatinë, e t’i hyjë karrierës politike, duke ngjitur rrufeshëm shkallët e pushtetit, deri sa arriti të bëhej numuri dy i partisë që kishte marrë përsipër të çrrënjoste komunizmin e ta tragetonte Shqipërinë e shqiptarët drejt një demokracie të plotë.

E mua llogaritë në këtë pikë më ngatërrohen, e nuk më dalin më! A thua ka qënë rastësia ajo që e bëri Hoxhën të preferonte Ristanin? A thua të mos këtë ndikuar fakti që gjyshi i avokatit kishtë qenë fotografi i oborrit të Hoxhës? A thua të gjitha këto të kenë qenë rastësi, e të mos kenë ndikuar në karrierën e beftë të Ristanit? A thua egziston rastësia e ndërthurjeve të fateve njerëzore në një vend me përmasat e Shqipërisë e me peshën e emrit të Hoxhës? A thua që të gjitha këo të jenë fryt i rastësisë?
Personalisht quaj rastësi kur dikush del nga shtëpia e gjen në rrugë një 100 leksh, apo kur dikush në parkim e sipër të mballos makinën. Këto janë rastësi e studiohen nga probabiliteti! Por në politikë dihet që të tilla nuk ka, e sidomos kur “rastësitë” janë më shumë se një! Dikush nga foleja e grenxave përpiqet të bëjë fajtor këdo që ngre dyshime e përpiqet të arsyetojë; duke lëshuar pyetje në formë akuzë të tipit: Përse merreni me PD e nuk merreni me PS?! E para, sepse PS nuk është shtëpia ime politike. E dyta, sepse nuk mund te merrem me shtëpinë e tjetrit, kur shtëpisë sime i është shuar zjarri në vatër, e po i bie çatia brenda. E së treti, bëj aq sa mundem, që zgjimet në PD të mos jenë ato të folesë së grenxave, dhe dihet se ato venë qerren përpara buajve! Dhe e fundit, sepse dua që demokratët e fjetur të kuptojnë se Ristani nuk është shkaku, por pasoja! Dua t’u kujtoj atyre e vehtes, që nuk na takon të bëjme të indinjuarin për “shkëlqimin” e avokatit të Hoxhës, kur ne 2009, zhdoganuam si pa të keq faqen më të turpshme në historinë e PD, – që është nga pak edhe historia jonë – atë të aleancës me LSI-në! Askush nga ne që “indinjohemi” për avokatin, nuk tha një gjysëm fjalë për një aleancë ndaj së cilës duhej të ishim ngritur të gjithë e të thoshim: Kjo nuk bëhet!
Historia e kombeve, njeh raste të tilla aleancash që janë quajtur aleanca të bashkimit kombëtar, e janë kristalizuar si domosdoshmëri historike përballë një rreziku që kërcënonte integritetin e këtyre kombeve! Po në rastin tonë, çfarë e kërcenonte Shqipërinë në 2009, sa të përligjte këtë aleancë qeverisjeje, sa imorale e po aq të pa principtë?! Cili ishte rreziku, përpos atij të humbjes së karrikeve, që qoftë në një demokraci primitive si kjo e jona, duhet konsideruar si një dialektike normale?! E pra; atëhere foleja e grenxave nuk u indinjua as në thonjëza, as shtroi pyetje, e as kërkoi përgjigje! Përkundrazi, festoi e “përgjumur” nga tymi i konfirmimit të karrikeve, duke refuzuar të parashihte shkaqet që rrjedhimisht do të sillnin këto pasoja, përfshi edhe rastin e avokatit të Hoxhës! Ne themi se kemi dalë nga “pylli i errët” i të shkuarës, dhe jemi aq të bindur për këtë sa nuk dëgjojmë ulurimat që vijnë prej tij, si një mallkim që do të na ndjekë gjatë. E këto nuk janë tjetër veç thirrjet, kushtrimet e të parëve që i kthen ata në jetë, përmes zgjimit të instikteve ancestrale në pjellën e tyre që lanë pas e sot jeton mes nesh, duke na kthyer në një fole grenxash!

Related Images: