Poezi lirike
nga Fatos Arapi
Lamtumirë
Ti do t’më dashurosh patjetër.
Ky qiell i prillit pa ty është i vjetër.
shkon një trishtim e ja ku vjen një tjetër.
Në mallin tënd ky karafil i egër,-
Ti do të më dashurosh patjetër!
Në sytë e tu diej të vegjël
e ndezën natën dhe ditën e ndezën.
Mirë sot, po si durohet pa ty nesër? –
Ti do t’më dashurosh patjetër.
Kapërcej ty e kapërceva veten,
dhe përtej vetes kapërceva jetën,
dhe përtej jetës kapërceva vdekjen,
I hapa krahët të pushtoj ty vetëm:
Ti do t’më dashurosh patjetër!
S’i s’e desha pak më shumë
Unë e desha përtej vdekjes,
Ashtu dashurova unë
Edhe prap s’ia fal dot vetes:
S’i s’e desha pak më shumë…
Pak më shumë ku shpirti thyhet,
T’i them ndarjes: – Prit, ca pak…
Të gënjejmë mallin që s’shuhet,
Kujtimin të gënjejmë pak.
Përtej vdekjes, përtej botëve,
Atje ku nis “ca pak” tjetër, –
Asaj që më rri mes Zotave:
“Si s’të desha pak më tepër…”.
Ti do vish
Ti do vish, e dashur, si s’do vish?
Kur e di se unë ty të pres
duke ndjer’ frymëmarrjen e vet mbrëmjes
duke ndjer’ frymëmarrjen e vet pritjes
duke ndjer’ frymëmarrjen e vetmisë
Ti do vish, e dashur, si s’do vish?
Kur e di që unë po të mundnja,
rreth vetvetes rruzullin do vërtitnja
si një portokall’ në dorën time-
të rrjedhë koha shpejt
…e ti të vish…
E paëndërrta ime
Më duhet një gjysëm ëndrre,
E paëndërrta ime.
Vë kokën në gjoksin tënd
E tani përplasem
Te kokë e një tjetri.
Më duhet një gjysëm ëndrre.
Shigjetat e orës së dorës
Tutje i shtyjnë kalimtarët,
në ditë të rrëpirta tiranase.
Shpirtra, jo shpirtra që shkojnë…
Bri meje dikush flet me vete.
pa e kuptuar besoj në rrëfimin e tij.
Dikush, prej zhgënjimi të egër,
mbërthen kryqe të reja.
I hedh një gjysëm leku
Dhe blej kryqin tim.
Tani që ta ngre
Më duhet një gjysëm ëndrre,
E paëndërrta ime.
Duke shkelur nëpër guaca të detit
Duke shkelur nëpër guaca të detit
ndjeva ditën e sotme, të celë
nëpër trupin tim, si një gjethe dafine…
Fëshfërinte e gjelbër…. e gjelbër.
Dhe mendova:
nesër,
këto gurëza do t’i shoh ndryshe,
këto brigje të kohës së bardhë;
nesër,
fjoll’ e dridhshme, inkandeshente
e orbitave, që sapo feksën
nëpër qiej të virgjër të njerëzve,
do të lidhë ditët e mia,
porsi sot… edhe pakëz më ndryshe;
nesër,
dashurinë që drejt meje po vjen,
do ta puthë në buzë, në ballë;
nëpër zëra të flokëve të saj
gishtërinjtë do përshkoj, do t’i them:
hyrë tek unë, pa frikë se një ditë
mund të vdesën (si të tjerat?) edhe ti.
Dhe e vdekur atje, dashuri,
përjetësisht do të mbetesh e gjallë;
nesër,
ndryshe pyetjen e jetës: “Cili je?”
do dëgjoj edhe ndryshe pastaj
zërin tim: Unë jam…
Duke shkelur nëpër guaca të detit
ndjeva ditën e sotme, të çelë
nëpër trupin tim, si një gjethe dafine.
Mos eja në ëndërr
Mos eja në ëndërr, e paëndërrta ime
Nuk je Safua me zemër të brishtë.-
Ngopur me vdekjen e dashurisë
gjer në grykë, jam!
Edhe në gjumin e vdekjes
trembem nga britma ime
për ty.
Mos eja në ënderr, e paënderrta ime.
Mos e bëj shakanë e mbrëmshme.
Si ta duroj ditën,
që më sheh me sy ëndrre?
Fatos Arapi fitues i “Kurorës së Artë”
në Mbrëmjet Strugane 2008
Poeti shqiptar Fatos Arapi është fitues i “Kurorës së Artë” të Mbrëmjeve Strugane të Poezisë.
Fatos Arapi është një nga poetët e mëdhenj të poezisë bashkëkohore shqiptare dhe ka publikuar mbi njëzet libra poetike.
“Ai paraqet figurë botërore në sferën e krijimit poetik, poet elit shqiptar dhe një nga poetët e lartë të gjallë të ditëve të sotme”, ka shkruar Koçevski.
Kjo mirënjohje e lartë i ndahet si një autori, poeti, i cili në angazhimet e tij krijuese ndaj njerëzimit dhe kulturave në botë kontribuoi për përhapjen e respektit dhe i cili tërë jetën ia ka kushtuar poezisë.
Në solemnitet është lexuar mesazhi i Arapit, i cili nuk ka mundur të jetë i pranishëm personalisht në shpallje.
“Me këtë çmim ndjehem i qetë dhe i lumtur dhe e ndaj këtë me ju, me të gjithë miqtë e mi. Do të doja që festivali të bëhet simbol i rrezatimit. Ju falemnderit nga zemra për lumturinë që ma dhatë dhe ky manifestim poetik le të hyjë në ditarin e ndriçimit”, thuhet në mesazhin e tij.
Fatos Arapi ka lindur në vitin 1929 në Vlore. Ka studiuar për ekonomi në Sofje, ndërsa një kohë ka punuar si gazetar dhe lektor i literaturës bashkëkohore shqiptare. Librin e tij të parë “Shtigjet poetike” e ka publikuar në vitin 1962. Ai është autor i shumë zhanreve letrare, teksteve dramatike, romaneve, librave-përralla dhe të disa antologjive poetike…(INA)
Cuditërisht e kam pëlqyer poezinë e Fatos Arapit dhe të Mitrush Kutelit…
e ndërsa sot marr më shumë informacione mbi biografinë e tyre, fale kjo edhe sitit tuaj Jozef, më duket e pashpjegueshme bashkëjetesa e numrave me vargjet… Ata janë edhe ekonomistë dhe poetë!!
Nuk e di ç’më lidh më shumë me këta poetë, profesioni… apo pasioni për poezinë…?!