Trilussa – Tri poezi – përshtatë nga Maksim Rakipaj

Trilussa – Tri poezi – përshtatë nga Maksim Rakipaj

Trilussa (Carlo Alberto Salustri 1871-1950)
mbetet nji nga poetët dialektalë italianë ma të njohur…
për merita letrare Presidenti Einaudi
e emron Senator të Përjetshëm…
Nji nga tre poetët ma popullorë të dialektit roman..

Në rubrikën “Shqipja e dialektit”, po paraqesim tri poezi të Trilussës, poetit Roman të përshtatuna në dialektin tironas nga Maksim Rakipaj së bashku me nji shënim të tijin: “Kur i përktheva këto poezi kisha rreth 200 miq, sot kam mbi 400… Ju përshëndes të gjithëve, sidomos ju miqtë e rinj…!”

Ndershmënia e gjyshes… nga Trilussa

Un kur u martush, nondaja po m’kallxon,
hiç nuk bona un ç’bojnë grania sot,
as nji muj martu, vrap jaron me gjetë,
pesdhit vjet vallahi, i her s’e kom dredh.

I her, m’thot ajo, m’vje i çun qejfli,
vesh e njesh mooo, mate ne kollare,
amon, t’keqen m’tha, t’jap i xhevahir,
veç hudhu me lalèn anej ka mullarèt.

Ah, me qen nanjona, prej granisë soçme,
me vrap kish thon po, pa bo fare llogje,
por nondajes teme, i morin t’keqen,

Tyt re dreq, i tha, hik e gjej noj qetër!
Amo, ene sot, sa herë q’e kallxo,
ah ça bona thotë, ene durët kafsho…

Brezi i nderit nga Trilussa

Se ku e kom lexu që njerzit n’mesjetë,
me i majt gratë e nershme, ene me terbjet,
ju mathshin ca brek, me demek me dryn,
dhe e mlidhshin menjen: asgjo dot s’ju hyn!

Ne kur shkojte burri m’luft a për kismet,
fësht ia myllte brekët grus me dryn’n e vet.
Turp e faqja zez! Uh sa rob të trashë!
Pa i pik besimi, Zoti mos i faltë!

Shyqyr nërroi koha, nërroi ene zakoni,
jena bo t’gjith sot burra zamoni
gratë e kon nerin m’gjak, enè thu:

po sikur… për dreq t’ish halà ashtu?
Për dashoren teme kish me qen problem,
kush e mylli i funit, a do e majte men?

Vjollca ne Flutura nga Trilussa

Nji flutur e bukur i her,
gjys e zez e gjys e verdh,
ke nji Vjollcë u ul serbes
pa i thon ene mirmjes.
Vjollcës shpejt i met hatri,
nj’ajo tjetra pse s’ia vari,
ne ja tha cop e m’surrat:
-Qeke krejt pa edukatë!
ç’kujto ti mi tarallake
ça jom un gjethe sallate?
Lule t’bukur si un s’ka,
gjith dynjanë ti ta kesh pa,
nuhat pak, çer ere kom,
as n’ondërr s’t’vje kjo aromë!
S’ka njeri qi s’më lakmon,
ne hiç fare s’m’bohet vonë,
njitë me i trangull e me’i limon,
se nuk jom una shitmence,
por e thom, se s’jom manece!
jom e freskët, taze fare,
jom n’dorë zonjash namuzqare;
m’majn kujtim sa vyshkem pak,
m’thajnë për të ftofme jom ilaç…
Un gjithmonë mi jom e mirë,
jom si zonjë, e jom si shpirt,
m’pëlqejn gra e m’pëlqejn burra,
pleq ne plaka, goca e çuna.
Ne me ty, harxhoj frymë kot,
ti je kafshë ne s’kupton dot…-
Flutra jonë na iu përgjigj:
-Sa e thjeshtë që je mi driq!
(përshtati në dialektin tironas Maksim Rakipaj)

Related Images: