Maximilian Lambertz dhe thesari shqiptar i përrallave me zana
Leksion Biografik Austriak
Të jemi krenarë me identitetin tonë të lashtë
-Më 26 gusht, 2013, u përkujtua për të 50 herë vdekja e gjuhëtarit, edukatorit, shkencëtarit dhe përkthyesit Maksimilian Lamberc
I lindur në Vjenë. Ai ka qenë në traditë të shkencëtarëve si Johann Georg von Hahn, Franc Miklošič, Gustav Meyer dhe udhëheqësit dhe albanologut në vendet gjermanishtfolëse Norbert Jokl, i vrarë nga nazistët.
-Hulumtimi Lambercit përfshin një gamë të gjerë të disiplinave të tilla si: letërsi, dialektikë e gjuhës, onomastika, folklorin dhe teologjisë. Arritjet e tij kryesore përfshijnë eksplorimin e dialekteve shqiptare në të gjitha trevat, si dhe në diasporë, identifikimin dhe mbledhjen e letërsisë popullore shqiptare, sidomos tregime popullore që ai bëri qasjen e publikut gjerman-folës përmes përkthimeve të tij.
Por Lamberci gjithashtu u shfaq si një ndërmjetës i letërsisë moderne dhe bashkëkohore të Shqipërisë, kryesisht nëpërmjet përkthimeve të tij epike patriotike si “Lahuta e Malcis” e Gjergj Fishtës. Megjithatë, personaliteti dhe respektimi i tij ideosinkretik për bindjet që kishte e çuan atë në mënyrë të përsëritur në konflikte të mëdha me rrymat politike dhe sundimtare.
-Maximilian Lambertz lindi më 27 korrik 1882, si biri i Gottfried Lamberc (1854-1930) në Vienë. Ai studioi në vitin 1900 në Universitetin e Vienës në gjuhësinë krahasuese dhe Filologjinë klasike. Ndër mësuesit e tij ishin Edmund Hauler, Paul Kreçmer dhe Leopold von Schroeder. Në vitin 1905 ai mori diplomën dhe jepte mësim për shkollat e ciklit të filologjisë klasike dhe gjermanisht. Më pas ai mori një bursë nga Universiteti i Vienës për studime filologjike në Itali dhe Greqi.
Me mbërritjen në Greqi në kërkim të të rejave në Attica të Greqisë u ndesh me peshkatarë që flisnin në një gjuhë të panjohur për të, e cila më vonë i doli që ishte gjuhë e shqiptarëve. Dhe ishte gjuha më magjepëse që kishte dëgjuar, e cila shpejt u bë fokusi i interesit të tij shkencor.
Në 1906, Lamberci mbrojti disertacionin me tezen “Në emër të skllevërve grekë” dhe mori titullin Dr. Phil. Më vonë ai vazhdoi studimet për më shumë së dy vjet, në Mynih për gjuhët latine.
Në vitet 1913 dhe 1914 në Itali, ai ka studiuar dialektet e kolonive lokale shqiptare në krahinat jugore italiane të Campobassos dhe Foggias, dhe në Sicili. Në vitin 1913, ai së bashku me Gjergj Pekmezin botoi një libër mësimor të gjuhës shqipe. Me hulumtimet e tij Lamberc renditet ndër të parët albanologë, brenda të cilit shkencëtarët nga Austro-Hungaria zënë një pozitë udhëheqëse.
Feldforschung im “Schkipetarenlande”.
Studime shkencore në tokën Shqiptare. Vazhdon Historia… Një dokumentacion i permbledhur….