Shpirti i mjerë – poezi
nga Lazër Shantoja (1892-1945)
“… Lazër Shantojën e kanë marrë në hetuesi dhe s’besoj se kanë torturuar
tjetërkënd në Shqipëri, ashtu siç e kanë torturuar atë…
Shantoja qe meshtari i parëi pushkatuar mbasi e torturuan tmerrësisht e barbarisht.
Ndër të tjera, i rrjepën lëkurën e këmbëve dhe mbi mish i hodhën kripë,
e përsëri nën tortura, me hekura të nxehtë i thyen këmbë e krahë dhe e lanë pa mjekime.
Trupin e tij të sakatuar e çuan në pushkatim…” Zef Simoni
.
Nji zog i vogël
Mbi ferrë kalon
E nga prendimi
Dielli flakron.
O diell i dashtun,
M’difto ti mue
Un’ der tu qielli
Sa bâj me shkue?
Shum dit’ do bâhen,
Qi jam n’udhtim;
T’udhtoj s’po mundem
Pa pasë pushim.
Në krahë jam lodhun.
Zemra m’ka lshue
Andej e ktejna
Tuej fluturue.
Gjith pem’t e shkurrat
Losin prej eret:
Oh! ç’fort i bukur
Vegim prendveret!
O pyje e fusha,
Qoftë Hyj me jue!
Jam n’dhena t’largta
Tuej fluturue.
T’ëndunin dielli
Asht nga e mbaron,
Dita po fiket
E natë fillon
Ngushllim e ndihmë
Kush po, m’ep mue?
Un’ der tu qielli
Sa baj me shkue?