Nji poezi nga de Moraes dhe Gegnishtja si varkë shpëtimi…
Së shpejti ka me dalë nji antologji poetike e titullueme “55 Poezi” e nji poeti fort të dashtun për mue, brazilianit të quejtun Vinicius de Moraes, me te cilin merrem prej vitesh, e tash i ka ardhë dekiku me qenë edhe libër!
Ajo për çka jam ndalë në këta pak rreshta asht pamundësia e përkthimit t’nji poezie të tij, n’se do t’bahej fjalë për shqipen standarte, ose përkthimi kishte me na ardhë tejet i deformuem, n’se do ta kryenim nji veprim të tillë…
Poezia titullohet “Folja në paskajore” dhe falë gegnishtes, kjo poezi e nji braziliani vjen me krejt fuqinë e saj, aq sa m’asht dukë se ai e ka shkrue thjesht me na dhanë nji dorë, e me kuptue se ndër ma të mirat gjana që kena ende gjallë e asht vitale po aq sa jeta asht gegnishtja, e kjo poezi edhe përkthimi i saj na e dishmojnë ma s’miri…
Lexim të kandshëm!
jozef radi, 12 mars 2022
Folja në paskajore
poezi nga Vinicius de Moraes
Me qenë krijesë, me përtrì vedin, me e transformue
dashninë në mish e mishin në dashni; me lindë e
me marrë frymë, m’u përlotë e me ra me fjetë
me u ushqye për me mujtë me kja.
Me mujtë me u ushqye edhe me u zgjue
n’nji ditë nën dritë e me pà botën e me ndigjue
e me nis me dashtë e mandej edhe me buzqeshë
e mandej me buzqeshë për me mujtë me kja.
E m’u rritë, e me dijtë, e me qenë, e me pasë
edhe me humbë, edhe me vuejtë, edhe me pasë tmerr
me qenë i dashunuem e m’u ndje i mallkuem
edhe me harrue gjithçka kur vjen nji dashni e re
e me e jetue për njat dashni deri n’ditë të dekës
e foljen me zgjedhue n’paskajore…
.
Il verbo all’infinito
Essere creato, generarsi, trasformare
l’amore in carne e la carne in amore; nascere
respirare e piangere e addormentarsi
e nutrirsi per poter piangere
per poter nutrirsi; e svegliarsi
un giorno alla luce e vedere, al mondo e ascoltare
e cominciare ad amare e allora sorridere
e allora sorridere per poter piangere.
E crescere, e sapere, ed essere, e avere
e perdere, e soffrire, e aver orrore
di essere e amare, e sentirsi maledetto
e dimenticare tutto quando quando arriva un nuovo amore
e vivere questo amore fino a morire
e coniugare il verbo all’infinito.
Marre nga libri “55 Poezi” te Vinicius de Moraes