Monogram –
fragment poeme nga Odisseas Elitis në standart
Jemi ende herët në këtë botë, a më dëgjon
përbindshat ende s’janë zbutur, a më dëgjon
Gjaku im i humbur e i tretur, a më dëgjon
e thika si dashit u sulet qiejve
dhe yjet i këput prej degëve, a më dëgjon
jam unë, a më dëgjon
të dua, a më dëgjon
të marr për dore, të prij me vellon
e bardhë nusërore të Ofelisë veshur, a më dëgjon
Pse po më le, ku po shkon, a më dëgjon
kush do të mbajë përdorë atje mes përmbytjesh
lianet gjigande a llava e vullkaneve,
Ka për të ardhur dita, a më dëgjon
që do të na varrosin, e mbas mijra vitesh,
s’do të jemi veç gurë vezullues, a më dëgjon
ku bluhet shpërfillja njerzore, a më dëgjon
dhe ashtu mijra copash do na hedhin, ndër ujra
një e nga një, a më dëgjon
t’i numëroj zajet e mia të hidhura, a më dëgjon
pse koha është nji kishë e madhe, a më dëgjon
ku ikonat e Shenjtorëve, a më dëgjon
nganjëherë qajnë edhe me lot të vërtetë, a më dëgjon
kambanat përhapin lartësive, a më dëgjon
një shteg të thellë e më lenë të kaloj, a më dëgjon
engjëjt më presin me qirinj e psallme vdekjesh,
po unë s’largohem së këndejmi, a më dëgjon
O të dy bashkë, o asnjeri prej nesh, a më dëgjon
cilën lule stuhish a dashurie, a më dëgjon
njëherë e përgjithmonë do ta këpusim, a më dëgjon
të mos mundet kurrë më ajo të lulëzojë, a më dëgjon
mbi të tjera planete o t’tjera yjësi, a më dëgjon
s’do të jetë më toka, e as era s’do të jetë më
e njejta, që do ta prekim ne të dy, a më dëgjon
dhe as ai kopshtari që ia doli mbanë, a më dëgjon
prej dimrash e prej ngricash të vështira, a më dëgjon
shpërtheu një lule, dhe jemi veç ne, a më dëgjon
me nji vullnet të vetëm: dashurinë, a më dëgjon
krejt nji ishull në këmbë e çojmë, a më dëgjon
me shpellat, me gjiret dhe shkëmbinjtë
plot lule, a i dëgjon, a i dëgjon
Dikush u flet ujrave e dikush tjetër qan, a e dëgjon
dikush kërkon dikë e dikush ulërin, a e dëgjon
unë jam ai që ulëras, unë jam ai që qaj, a më dëgjon
Të dua, të dua, të duaaaaa… a më dëgjon!!!
.
Monogram –
fragment poeme nga Odisseas Elitis në gegnisht
Jena ende herët n’kët botë, a m’ndigjon
katallajtë ende s’janë zbutë, a m’ndigjon
Gjaku jem i hupun e i tretun, a m’ndigjon
edhe thika si dashit nget qiejve
edhe hyjtë i këput prej degash, a m’ndigjon
jam un’, a m’ndigjon
të due, a m’ndigjon
përdore t’mora, e n’dritë të lshova,
me velin e bardhë dasmor t’Ofelisë të vesha, a m’ndigjon
Pse po më len, kah je tuj tretë, a m’ndigjon
kush ka me t’mbajtë përdore njatje midis ujnash t’dala shtretënve
sharmashektë e mëdhaj a llava e vullkaneve,
Ka me ardhë dita, a m’ndigjon
e me na shti n’vorr, e mbas mija vjetesh,
s’kena me qenë veç perla vezulluese, a m’ndigjon
ku përtypet shpërfillja njerzore, a m’ndigjon
e njashtu n’mija copash kanë me na hjedhë, a m’ndigjon
ndër ujna nji ka nji, a m’ndigjon
m’i numrue zajet e mia të hidhta, a m’ndigjon
pse koha asht nji kishë e madhe, a m’ndigjon
ku ikonat e Shenjtëve kajherë,
vajtojnë edhe me lot t’vërtetë, a m’ndigjon
kambanat shpërndajnë naltsive, a m’ndigjon
njat shtegun e thellë e na lanë me kalue, a m’ndigjon
e engjujt m’presin me qirì e litanì vdekjesh,
po un’ s’largohem së kndejmi, a m’ndigjon
O t’dy bashkë, o asnjeni prej nesh, a m’ndigjon
cilën lule stuhie a dashnie, a m’ndigjon
kem me e këputë njiherë e përgjithmonë, a m’ndigjon
e t’mos mundet kurrë ma ajo me lulzue, a m’ndigjon
mbi tjera planete o tjera hyjsi, a m’ndigjon
s’ka me qenë ma toka, as era s’ka me qenë ma
t’njejtat që kena prekë ne të dy, a m’ndigjon
as njejti aj kopshtari që ia duel mbanë, a m’ndigjon
prej dimnash e prej ngricash të vshtira, a m’ndigjon
n’se shpërthen nji lule, jena veç ne të dy, a m’ndigjon
me nji dshirë t’vetme: dashninë, a m’ndigjon
krejt nji ishull n’kambë kem me e çue, a m’ndigjon
me shpella, me brigje e me shkambinj
mbushë përplot lule, a i ndigjon, a i ndigjon
Dikush po u flet ujnave e dikush tjetër qan, a i ndigjon
dikush kërkon dikënd e dikush tjetër ulërin, a i ndigjon
jam vetë un’ që uluras, jam un’ ai që qaj, a m’ndigjon
Të due, të due, të dueeeee…! A m’ndigjon?!
.
(përktheu Jozef Radi – janar 2013 – nentor 2017)
Shumë e bukur… thirrja “A më dëgjon!” të ngjeth!!