I dashur xhelat, m’i lehtëso dhimbjet!
nga Mentor Kikia
Një fëmijë në klasën e dytë i shkruan një letër shokut Enver, që t’i lirojë nga internimi familjen.
Letra nis me urime, përulësi e lutje për diktatorin (e si mund të niste ndryshe).
Kërkohet mëshirë tek ai që kishte shndërruar në burg gjithë vendin dhe popullin e kishte ndarë në dy palë armiqësore, që hanin njëra-tjetrën.
Fakte të tilla dëshmojnë se çfarë dramash e tragjedish janë luajtur në këtë vend.
Sa keq që këto histori nuk janë shfrytezuar nga shkrimtarët dhe kineastët për të krijuar letërsi e filma që ta dëshmojnë realizmin e asaj kohe.
Sa keq që gjeneratat e reja për atë kohë ferri mësojnë më shumë nga filmat e tipit “Zonja nga qyteti”, që tregon se sa qejf ishte të punoje e jetoje në fshat.
Nuk e di nëse heshtja, apo harresa, janë ndonjë startegji, apo neve si popull s’na plas shumë çfarë kemi bërë, çfarë po bëjmë e çfarë do të bëjmë.
Diktaturën ne nuk e përmbysem, nuk e dënuam dhe nuk u ndamë prej saj. Thjesht e konvertuam në një biçim demokracie dhe gjëmat e saj po i harrojmë me një vendosmëri të çuditshme.
(P.s: Letra e huazuar nga një postim në rrjet)
Interpretimi i letrës nuk është korrekt, e mund të thoja me një dashakeqësi të pashembull!
Një fëmijë që vuan mungesën e prindërve e që i drejtohet me letër një udhëheqësi (fëmija 7 vjeç nuk e di dhe as e njihte konceptin diktator), e që në llogjikën kolektive të kohës së atëhershme, ai ishte Drita dhe jo Diktatori, e ku ai me dorën që i dridhet kërkon mëshirë për prindët, mbetet dëshmi simbolike e gjendjes së një fëmijë që i lutet për mëshirë një diktatori për të shpëtuar prindët dhe vëllezërit e tij, (ku sigurisht dikush nga të afërmit e ka shtyrë ta bëjë këtë gjë) ndaj gjykimi i sotëm i xhelatit me pafajsinë e atëhershme të një fëmijë, janë diçka shumë e shëmtuar për t’u gjykuar kësisoj (xhelat m’i lehtëso dhimbjet), sepse ka përjashtuar elementin kohë… dhe elementin njerëzor.
Një fëmije i mungon e gjithë familja, ai jeton diku ndër të afërm dhe të gjykohet letra e tij, është një dhimbje mbi tragjedi…
jozef radi, 10 qershor 2024