“Jeta ime është një aksident…”
largohet nga jeta Alain Delon
shënim nga Sebastiano Alicata
“…Do ta la ktë botë pa e vu re. Jeta s’ka çka m’jep ma tepër, i kam pà e provue të gjitha. Por sidomos e urrej kohën e sodit, më vret. Gjithshka asht fallso, gjithshka asht zëvendsue, nuk e mban kush fjalën e dhanun, gjithë çka vlerësohet sot asht parja dhe pasunia. E di se kam me e lanë ktë botë pa asnji pishman…”
Alain Delon – aktor francez dhe nji artist europian (përkthye nga Astrit Cani)
Çdo gjë rrjedh dhe kalon: jeta, rinia, bukuria dhe suksesi.
Largohet edhe Alain Delon në moshën 88-vjeçare, aktori legjendar që la shenjë të pashlyeshme në kinematografinë franceze dhe atë ndërkombëtare.
Me karizmën e tij të patjetërsushme, Delon, është konsideruar si burri më i pashëm që ka ekzistuar ndonjëherë, ishte shumë më tepër se një yll kinemaje: ai ishte një ikonë, ishte simbol i burrërisë së ashpër, i aftë të përvetësonte kompleksitetin dhe sharmin e njeriut modern në filmat që lanë një gjurmë të thellë në historinë e kinemasë, dhe ndikim te mjaft breza të aktorëve dhe filmbërësve.
Nga debutimet e para, në vitet ‘50 e deri te rolet që e ngritën të lavdia si një prej aktorëve më të mëdhenj të kohës së tij, Delon ka punuar me regjisorët më të rëndësishëm të kinematografisë botërore, si Luchino Visconti, Jean-Pierre Melville dhe Michelangelo Antonioni. Filma si “Il Gattopardo”, “Rocco dhe vëllezërit e tij”, “Frank Costello – face d’angelo”, “The eklipse” dhe “La pool” ku ka përjetësuar talentin dhe aftësinë e tij për të luajtur personazhe komplekse, enigmatikë dhe shpesh të torturuar. Falë filmave të regjisorëve italianë Delon ishte thellësisht i lidhur me Italinë dhe i aftë të fliste shumë mirë italisht, aq sa të quhej “frëngjisht me lindje dhe italisht me zemër”.
Rivalitet i thellë me Jean-Paul Belmondo, një tjetër aktor emblematik i kinematografisë franceze:
“Karriera ime nuk ka lidhje me profesionin e ‘komedianit’, ky është vokacion. Ti dëshiron të bëhesh ashtu si dikush do të bëhet taksist apo furrtar. Ndjekin kurse, bëjnë shkolla, pastaj frekuentojnë konservatoret. Ka një ndryshim thelbësor midis Belmondo-s dhe Delon. Unë jam një aktor, Jean-Paul është një komedian. Një komedian reciton, kalon vite duke mësuar, ndërsa aktori jeton. Gjithmonë i kam përjetuar rolet e mia. Kurrë nuk kam recituar. Një aktor është një aksident. Unë jam një aksident. Jeta ime është një aksident. Karriera ime është një aksident!”
Aktori, u tërhoq nga skenat në vitin 2018, dhe prej kohësh ka qenë i sëmurë, duket se ai po jetonte një depresion të thellë dhe se kishte shprehur dëshirën që t’i jepte fund jetës, një mjeku që vizitoi verën e kaluar. Një histori e trishtë, të cilës iu shtua edhe mosmarrëveshja mes tre djemve, në luftë për trashëgiminë e një babai që ishte ende gjallë, por fëmijë i kanë mohuar këto thashetheme dhe thonin se babai ndërroi jetë krejt i qetë, e ndoshta i mbështjellë me melankolinë e atij që kishte gjithçka:
“Jeta s’kishte çfarë më jepte më shumë. Kam ditur gjithçka, kam parë gjithçka. Mbi të gjitha, e urrej këtë epokë, e refuzoj. Çdo gjë është e rreme, çdo gjë është e shtrembëruar, s’ka respekt, nuk ka më fjalë nderi. Numërohen vetëm paratë. E di që do të largohem nga kjo botë pa asnjë pendesë…!”
Udhëtim të mbarë Alain, heroi i fundit romantik i kinemasë, tani ishte koha për të pushuar në paqe…
Marrë nga Muri i FB Sebastiano Alicata, 18 gusht 2024