Agimi i Republikës së Dytë,
si certifikim i vendosjes së Regjimit të Terrorit
nga Romeo Gurakuqi
Me datën 10 janar 1946, u mblodh Asamblea e re Kushtetuese, e cila me 11 janar 1946, e shpalli Shqipërinë, në stilin e vendeve nën orbitën e BRSS, Republikë Popullore.
Kushtetuta si draft, përfundoi dhe hyri në fuqi me datën 14 mars 1946.
Kushtetuta ishte e bazuar mbi modelin e Kushtetutës Sovjetike të vitit 1936. Kushtetuta e re u përgatit mbi drejtimet e përgjithshme politike të përcaktuara nga Plenumi i V i PKSH.
Procedurat e adoptuara dhe rendi me të cilën u ndërmorën veprimet procedurale, ishin konfuze dhe jo koinsistente, për mendjen e njerëzve të formuar në demokracitë perëndimore, por edhe për traditën më të mirë të parlamentarizmit shqiptar të viteve ’20.
Pa pasur një Kushtetutë të shkruar, anëtarët e Asamblesë votuan në mënyrë unanime, shpalljen e Shqipërisë si një Republikë Popullore, nën denominimin: Republika Popullore e Shqipërisë.
Nëpërmjet këtij vendimi, të ndërmarrë në “emër të popullit shqiptar”, por pa asnjë garanci të respektimit të procedurave demokratike dhe pas një procesi zgjedhor të manipuluar me 2 dhjetor 1945, nën një regjim terrori, tashmë funksional prej më se 15 muajsh, Monarkia u shfuqizua përgjithmonë në Shqipëri. Ahmet Zogu dhe trashëgimtarët e tij, humbën të drejtat që kishin pasur deri atëherë në vend dhe hyrja në Shqipëri iu ndalua përgjithmonë.
Pas kësaj, në orën 12 të po të datës 10 janar 1946, qeveria dha dorëheqjen dhe menjëherë, përmes një vote të njëzëshme, iu dha vota e besimit, pa marrë parasysh fare kushtet ende të padiskutuara të kushtetutës, se si një qeveri merr detyrën. Pasdreken e po asaj dite, u propozua që të gjitha ligjet e aprovuara përkohësisht prej Kongresit të Përmetit, në muajin maj 1944, të ratifikoheshin prej kësaj Asambleje, e cila ende vazhdonte të ishte jo kushtetuese përderisa funksiononte pa një kuadër ligjor themelor. 76 anëtarë të Asamblesë, me përjashtim të 3 prej tyre, votuan në bllok, ratifikimin e vendimeve të Përmetit. Veprimi më jo demokratik dhe i paqartë ka qenë zgjedhja e Presidiumit të Kuvendit Popullor.
Megjithëse Asambleja ishte pothuajse unanime, në asamble pati edhe dy ose tre kritikë: Gjykatësi Andre Sahatçi, i cili këmbënguli në çdo pikë të procedurës dhe kundërshtoi aprovimin e ligjeve në bllok; Profesor Aleksander Xhuvani, i cili e mbështeti të parin në të dy objeksionet dhe Riza Dani, i cili ruajti integritetin e parimet e tij, protestoi energjikisht kundër çdo faze të propozimeve për zgjedhjen e Presidiumit dhe kundër votimit në bllok!
Marrë nga muri i fb i Romeo Gurakuqit, 11 janar 2017