“Agimi i të Drejtave” – një konferencë jo vetëm me realizime po edhe me shpresa… Përgaditi Jozef Radi

Më pas fjala iu dha ambasadorit Alberto Cutillo, i cili bëri një pasqyrë të raporteve të shtetit Italian dhe Shqipërisë… Dhe përshëndeti gjithë iniciativat pozitive që janë realizuar deri më sot, si edhe ato që do të vazhdojnë të realizohen në shumë rrafshe të marrdhënieve midis dy vendeve të Adriatikut.

Më pas një përmbledhje të interesave ekonomike, dhe atyre të mbrojtjessë qytetarëve të dy vendeve, duke i mëshuar më shumë problemeve të agrikulyurës, e bëri kryetari i Këshillit të Qarkut të Tiranës, Aldrin Dalipi, i cili jo vetëm kërkoi forma të reja bashkëpunimi dhe organizimi që pjesa më e madhe bujqësisë dhe bujqërve shqiptarë të mund të futet në hulli të reja, të cilat mund të krijojnë një forcim të mëtejmë të marrdhënieve një nxitje të energjive të reja si dhe rezultateve positive që mund të priten nga trajtimi me seriozitet i këtyre problemeve…

Maria Pirrone – presidente e Nazionale e AGIA-s E nisi bisedën e sajë me përshëndetjen në arbërisht, duke dëshmuar se “gjaku i shprishur” është ende i gjallë dhe se mundet të sjellë rezultate pozitive. AGIA është një organizzate 40 vjeçare dhe ka kontribute të saj mjaft të ndjeshme… Produkte të shumta mund të ndeshesh në Tiranë, por pa fytyrën e prodhuesit! Kjo duhet të ndryshoje! Unë po dëshmoj eksperiencën time personale në Civita (çivti) pranë Parkut të Pollinos! Tradita e dikurshme, sot nëpërmjet marketingut ka pësuar ndryshime të paimagjinueshme me gjithë vështërsitë dhe përballjet e mentalitetit! Shqipëria ka shumë mundësi dhe mjaft tradita që duhet vlerësuar dhe jo anashkaluar a përçmuar… Jemi këtu për të qenë të dobishëm! “Shkoj me punua” në arbërisht do të thotë shkoj të punoj token, arën… punët e tjera kanë emra të tjerë! Duhet të bëjmë më shumë dhe më mirë… sepse sic thonë arbëreshët e vjetër “Punë, besë, nder e burrëri…” qenë fjalët e saj të mbylljes në arbërisht, që e kanë mbrojtur shpirtin agrikultorit arbëresh në shëkuj…

Agim Rrapaj e rimori fjalën dhe nënvizoi me forcë duke folur më në thellësi e gjerësi për raportet midis tregut shqiptar dhe tregut ballkanas, si dhe për vështërsitë e tregut të lirë mbasi ne mund të jemi edhe të papërgatitur për Agrokomercin. 300.000 fermerë shqiptarë janë në vështërsi të jashtëzakonëshme. Por kemi edhe 100.000 hektarë tokë të lëna djerrë, 1/6 e sipërfaqes. Janë krijuar vetëm 60 kooperativa, por edhe ato janë të bllokuara sepse nuk ka ligj, i cili duhet të ndryshojë sa më parë! Nga Italia marrim mekanikën bujqësore! Të ftojmë prodhuesit italianë të bujqësisë dhe mekanikës. Keni 91 milionë euro për të marrë nga Brukseli si ndihmë bujqësisë. Pa ndihmen e Italisë ne nuk mundemi t’i lëvrojmë! Bashkëpunimin me Italinë do të sjellë një periudhe mjaft të sukseshme! Në mund të ndihmojmë atë pjesë që janë në vështërsi të jashtëzakonshme! Ne shpesh nuk i kemi vlerësuar si duhet idetë dhe projektet që të mund t’i kishin sjellë tashmë frutet e tyre pozitive!

Cinzia Pagni – Zv.Presidente Vicario Kombëtare tha se: “Mëngjesi i ditës së sotme pati dy çaste mjaft të rëndësishme, të cilat mbasdite besoj që do të sjellin edhe rezultate të reja pozitive. Kam një aziendë bujqësore në Toskanë, me drejtim familjar që ka ardhur si rezultat i bashkëpunimit të shumë bujqërve, të cilët kanë bashkuar energjitë e tyre. Shqipëria është një vend mjaft i pasur në hapësira rurale. Ne duhet të çojmë përpara këtë Ëelfare të bashkësisë. Sepse braktisja e tokës sjell edhe vdekjen e një pjese të shoqërisë! Duhet që të krijohen aleanca për të mbrojtur dinjitetin e bujqërve dhe fshatarëve, për të cilët jemi duke punuar për të krijuar një vizion të ri të mundësive, edhe bujqërve në zonat më të humbura të këtij vendi! Vështërsitë dhe brishtësitë që karakterizojnë Shqipërinë nuk duhet të na pengojnë në këmbënguljen tonë. Pyjet janë një tjetër burim i rëndësishëm i Shqipërisë që nuk duhet anashkaluar. Të kalojme nga asistenca te krijimi i ndërmarrjeve gjithnji e më të mëdha, do të jetë synimi ynë I vazhdueshëm! Dhe të vlerësojmë personat që do të bashkëpunojmë e në mënyrë të veçantë të rinjtë që kanë një shpejtësi tjetër dhe mendësi të hapura për ceshtje e mëdha të kësaj bote.