Ndër këngët popullore e përpunuara prej Arshi Pipa
është edhe kjo Shemo Hajdutit,
të cilën poeti dhe studiuesi e vlerëson me superlativa.
Edhe unë po i përcjell si të tilla, qoftë në mirnjohje të punës gjigande të Profesor Pipës,
po qoftë edhe të poezisë popullore të Jugut, që në aq pak vargje në toskërishte
koncentron dhe e jep të gjallë gjithë tabllonë e një jete,
përmes bukurisë së papërsëritshme të dialogimit dhe veprimit… j.r.
Gjirokastër, mbetç belonjë
Kape, vrave një shqiponjë
Në Stamboll një lajm gëzimi
than’ u zu Shemo Brahimi!
Qysh u zu? Ku zihet trimi!?
se nuk desh të vej’ ushtarë…
-S’vete, – tha – nuk ia kam ngenë!
Nëntë vjetë e brodhi dhenë
mos u lodh a mos u mplak?
Mos ju shkrep i ra një mall
E ku lë kurrë ujku malin!!
Jo mor jo, s’u mplak hajduti,
as u lodh, as falje luti.
Po s’mendoi se do ta shesë
Jemi shumë e s’ikën dot!”
S’dorëzohem për së gjalli
S’ta harron Shemo Ogiçi!”
dy në brinjë e një në duar,
tjetrën m’u në kraharuar.
Në Janinë gjallë e shpien,
I nduk mjekrrën një xhnadar.
“Shemo ç’ke që s’kuvendon?”
“Jo për gjë s’e kam zakon!
Në ju shtënça dot ndër thonj
dhjam në hell do ju pikonjë!:
vjen Hysni Pashai t’i flasë
Fol hajdut, trego të vrarët
se ke djegur ke plaçkitur
ligjet, forcën e Sulltanit
kundër dinit dhe vatanit!
Të kam ndjekur: ditën natën
Shemo, më në fund të kapa!”
Shumë e bukur… Perlë…
“Pasuri oxhak nuk dua/ Do të bredh krua më krua/ Të dëgjoj këngët e tua…