“Bari i Ndangûhes” (Visaret e Kombit)
Kallzim i nji plaku aprripas në vitet ’30
Me nji reflektim nga Ilir Seci
“Në kerrsh të Hordopit, afër Shpellës kû janë Shtagat e Lekë Dukagjinit, del nji soj bâri nën hije, pâ i râ kurr dilli. Trajten e kâ krejtiskrejt si giuhë me nji pêthë kahë mjedisi i lpushtes. Mbas bestytnís, kur u del Ndangûha, e nisë me u ajë giûha e fyti, shkojnë e marrin ket bâr tuj i a këputë rrâjët me nji pare e njiheri tuj thanë këto fjalë:
“More bâr, po të këputi për ilaç t’atij insani qi âsht i lig prej Ndanguhes. Për kollaj nu të këputi, veç un po t’a api gjânë, (paren) e ti me më dhanë derman!”.
Marrin barin e lânë atë pare në vend ku e kan zhgulë. Të zhgulmen barin, nisë e banë mâ mirë i ligu. Shkojnë e e vênë mbî kry të ligut e kûr të thahet ky bâr, përthahet e shkon lëngata krejt…”
.
***
Ky kallzim i rrëfyem nga nji plak i moçëm Aprripas, asht nji nga dëshmite ma të spikatuna mbi pasunitë e traditave tona të shumta, në mesin e të cilave ban shenjë edhe Mjeksia Popullore…
Ajo çka të ngërthen ma së pari në kët kallzim asht Toponimia e përdorun: “Kerrshi i Hordopit” – “Shkambi i Hordopit” , në nandialekin e dy brigjeve të Drinit të Bashkuem, Shkambit, (Shkëmbit) i thuhet Kërrsh (Gërrxh – Shkamb i thepisun). Kërrshi i Hordopit athue prej ç’kohe vjen?! Në cilët shekuj asht ngjite ky emën?! Emna mistere, prej atyne mistereve që njerì ka qejf me i ftillue në mendje netëve ulun bri zjermit me vetëm qiellin plot yje si mblojë…
Mbas toponimit të Kërrshit të Hordopit kallzimi na përmend toponimin tjetër mahnitës: “Shtagat e Lekë Dukagjinit”…!! Shtagat për ata që nuk e dinë, janë shkopinjtë në të cilët janë mbajtë pleqte për me ecë, (bastunet)… Natyrshmënia e kësaj toponimie, “Shtagat e Lekës”, familjariteti me emnin e legjendarit Lekë Dukagjini të shitojnë me bukurine qe mbartin ashtu si shiton nji Zanë. Asocimi me shtagat i Urtakut të Kanunit që mban emnin e tij, “Kanuni i Lekë Dukagjinit”, asht kaq i goditun… Topomimia asht kaq shprehese në kët rast, sa pleqnari ma i madh i Maleve Tona asht përjetësue me Shtaga në toponimi, të bahet se e sheh tue u ngjitë përpjet brigjeve të rrmyeta të Drinit mbajtun mbi shtaga.
Pjesa tjetër e kallzimit shpalon magjinë e Panteizmit! Komunikimi i njeriut me Natyrën që në kët kallzim shpërthen si nji uverturë kur njerì që ka shkue me marrë bârin thotë:
“More bâr, po të këputi për ilaç t’atij insani qi âsht i lig prej Ndanguhës. Për kollaj nu të këputi, veç un po t’a api gjânë, (paren) e ti me më dhanë derman”.
…Njerì i lutet barit, “Për kollaj nu të kputi”, dhe i difton se po len aty paren pse nuk don me i hy në hak barìt, as don me i mbete borxh kujt. Kjo harmoni e njeriut me Natyrën të kujton Agun e Njerëzimit, kur njeri i parë dhe natyra që e rrethonte ishin në nji harmoni të përsosun.
.
Hymjen e Shpellës jo rastësisht e shënjojnë Shtagat e Lekë Dukagjinit, hymja e shpellës së shenjueme nga ato shtaga asht hymja për botën e nandheshme nga vijnë edhe kumtet e mistershme. Njerì gjithnji ka gjetë strehë e mbrojtje në ato shpella, në Agun e Njerëzimit ato shpella e ruejtën racën njerëzore, tue mbajtë zjermin të pashkimun e tue mbrojtë rodin e njerëzimit pa dalë fare prej bishave e egërsinave…
Barì që rritet në hije “pâ i râ kurr dilli”, merret si derman për njerìn e ligun nga Ndanguha.
Çfarë mistike!
Barì që rritet nën hije të shpellës “pâ i râ kurr dilli” shëndoshë ligësinën ndân giuhën e njerit, ligësinën që po ashtu rritet aty “pâ i râ kurr dilli”… Çfarë kumti të vyeshëm kena humbë na njerëzit e ksaj kohe në kët shtegtimin tonë prej lashtësie e deri m’ditë sodit!? A thue mos asht tret ai kumt në kohën kur u prish harmonia mes njerìt e natyrës!? E k’si Kumti sot s’mund e gjajmë ma askund…
maj 2017