Bukuria…
poezi nga Charles Baudelaire
O vdekatarë, jam e bukur si nji andërr dalë guri
n’gjinjtë e mi, shpesh asht përplasë ndokush,
pse jam e ngjizë me u frymzue poetëve, nji dashni
t’përjetshme dhe t’heshtun si vetë materia.
Sundoj kaltërsive, e pakuptueshme për Sfinksa,
bashkoj nji zemër bore me bardhësi mjelmash
dhe i urrej njato lëvizje që i çatrafilojnë linjat
po ama kurrë s’qaj, as qeshem si e marrë.
Poetët, përballë shfaqjeve t’mia fatlume
përtypin dit’t e tyne ndër stërhollime t’vshtira
pse shpirtin e frymzimit e kam monument madhështie,
e me i magjepsë njata dashnorë aq t’ambël
kam pasqyra t’kristalta, me ua ba ma t’bukur gjithçka
kam sytë e mi t’mëdhenj plot dritë t’pavdeksie!
(përkthimi nga Jozef Radi, 20 mars 2013)
Përkthim shumë i bukur… urime!