Deri në frymë të fundit të jetës sime…*
nga Adriatik Riza Dosti
Urrejtja është në fakt shkalla e fundit extreme e zemërimit njerëzor dhe që të kesh mbërritur deri atje duhet të keshë vërtet arsye dhe shkaqe të forta…
Nëse një vendi e një populli do t’i vlerësosh shkallën e qytetarisë, civilizimit dhe emanicipit të tij shihi se si është sjellë me historinë e vet dhe në mënyrë të veçantë me kokat e mençura të tij… – thotë diku në kujtimet e tij personale, i famshmi desident e antikomunist Vacllav Havel…
Dhe sot teksa lexoja një goxha shkrim historik mbi 91 vjetorin e shpalljes së Ahmet Zogut si Mbret të Shqipërisë dhe Shqipërisë si Mbretëri… radhazi shkova nëpërmend historinë tonë tragjike të post-kësaj periudhe që realisht etiketohet si koha skëterrë e Diktaturës komuniste dhe fatkeqësisht edhe e pseudodemokracisë…
Pra, që prej 1941, kur në Shqipëri lindi “murtaja e kuqe” e deri më sot që po kjo murtajë vazhdon të jetë në krye të atij vendi e të atij populli paçka ndryshimt të ngjyrave herë në rozë e herë në mavi e herë-herë si për t’u kamufluar edhe në blu… Ai vend e ai shtet janë sjellë në mënyrën më antinjerëzore, më sadiste, më armiqësore, më të poshtër e më përçudnuese ndaj bijve e bijave më të mirë të vet… ndaj familjeve patriotike e nacionaliste, ndaj fiseve, geneve, xhinseve, rracave e sojeve më të mira që ka patur ndonjëherë vetë Shqipëria…
Barbaria e kafshëria komuniste nuk ka njohur kurrë asnjë lloj llogjike e gjykimi njerëzor përveç gangsterizmit e rrugaçërisë së veshur me forcën e pushtetit, pabesisë e poshtërsisë njerëzore…
Injoranca, inferioriteti e defiçenca mendore si dhe prejardhja e dyshueshme kombëtare e të gjithë atyre që kanë qënë e janë në krye të atij vendi që prej 1944, e deri më sot i ka shkaktuar Shqipërisë e shqiptarëve humbje kolosale njerëzoro-intelektuale e patriotiko-nacionaliste… sepse prioriteti i tyre gjithmonë ka qenë e mbetet vrasja, burgosja, e zhdukja e inteligjencës së atij vendi sikurse edhe larja e hesapeve me të gjithë kundërshtarët e tyre politikë që do të thotë me të gjithë ata që kurrë nuk mendojnë si Ata… pra me patriotët e nacionalistët ose thënë shqip me të gjithë shqiptarët e vërtetë me gjak shqiptari të pastër…
Nuk po hyj fare tek burgjet, kampet e internimit, reformat e dhunëshme bujqësore, te lufta e tmerrshme e klasave, te torturat e hetuesitë e llahtarshme të diktaturës, te izolimi i vendit e rrethimi me tela me gjemba e bunkerë, te vrasjet makabre në kufi, te dënimet për agjitacion-propagandë, te dëbim-internimet masive familjare e fisnore, te heqja e dhunshme e besimit fetar, te krijimi i “njeriut të ri” Monstra që shfytyroi totalisht shqiptarin, zhduku ajkën intelektuale e tregëtare të kombit… e deri tek të ushqyerit e një populli të tërë me Tallonin e frikshëm racional çka praktikisht do të thoshte një vend e një popull i tërë i burgosur në një burg të madh kolektiv që duhet të hante e të flinte kur t’i thonin Ata e duhej të mendonte e të fliste po kur ta lejonin Ata….
Janë shumë e shumë arsye bindëse, histori e ngjarje tragjike përse unë e çdo shqiptar i ndershëm e patriot në dejet e të cilëve rrjedh gjak i pastër shqiptari kanë sot gjithë të drejtën morale e llogjike, por edhe të drejtën e Zotit të thonë me gojën plot se Ju urrejnë Juve sa më s’ka…
Juve që kurrë nuk kërkuat falje për gjithë këtë katrahurë kombëtare që i shkaktuat vendit e popullit tim…
Juve qe edhe sot e kësaj dite krimet tuaja makabre e sadizmin tuaj ndaj Shqipërisë e shqiptarëve gjeni guximin ta justifikoni me fjalinë poshtëruese e çnjerëzore se: “ashtu ishte koha atehere…!”
.
Juve kafshëve me fytyrë njeriu që vetëm me njerzillëkun nuk mund të keni dot kurrë e asnjë lloj gjejë të përbashkët…
Ju që gjatë luftës i latë duart me gjak shqiptarësh të pafajshëm sepse kështu ju mëkuan krimineli bolshevik Stalin dhe shkjau i ndyrë që ju formoi e ju themeloi… për të qënë edhe më antishqiptare se edhe vetë ata…
Ju që anti-njerëzisht i ndaluat kthimin në Atdhe Mbretit Zog dhe familjes mbretërore…
Ju që Konicës nuk ja lejuat kurrë Amanetin e tij më se njerëzor e atdhetar që eshtrat tij të preheshin në dheun e tij…
Ju që Fishtën e kishit tmerr aq sa barbarisht edhe eshtrat ja flakët në lumë e sot po i lini edhe gjurmën e tij të fundit… Shtëpinë… që t’i shëmbet e t’i rrafshohet…
Ju që Nolin herë e donit si grusht-shtetas ndaj Mbretit Zog… e herë e sulmonit ashpër si Agjent të imperialistëve amerikanë…
Ju që krenarinë shqiptare, Nënë Terezen nuk e lejuat të shkelte në Dheun e vet as për të varrosur e hedhur një grusht dhè në varrin e Nënës së saj…
Ju që Musine Kokalarin e torturuat në mënyrën më çnjerëzore dhe në vdekjen e saj të vetmuar e fatkeqe nuk pranuat as ta shtinin në dhe e ta varrosnin si çdo qenie tjetër njerëzore e kësaj bote…
Ju që keni vite që ende guxoni e talleni me figura të tilla patriotike e intelektuale si Qazim Mulleti, aq sa edhe Arkë-mortin e tij nuk denjoni ta prehni në Atdheun, të cilit ai i dedikoi krejt jetën e vet…
Ju që u sherroset keq me gjakun e llojin tuaj bastard kur eshtrat e nacionalistit të flaktë Mit’hat bej Frashërit më së fundi gjetën qetësi në Atdheun e të parëve të tij Frashëllinjve shqiptarë të shquar për dashurinë ndaj Shqipërisë e shqiptarëve…
Ju që trupin e poliglotit dhe njerit prej ajkave të inteligjencës shqiptare Mirash Ivanajt... ja dhatë në mënyrë poshtëruese laboratoreve të universitetit mjeksor për studime anatomike…
Ju që i latë pa varr e ju kini nxjerrë deri edhe sytë e ballit kushedi se sa të burgosurve politikë që më parë i sharruat me plumbat e pabesisë suaj e ju hodhët litarin në fyt pse guxuan e thirrën “Rroftë Shqipëria…!”
Ju që varët në litar poetin Havzi Nela dhe shkuat në plumb Vilson Blloshmin e Genc Lekën, sepse vargjet e tyre ju tmerruan e ju lanë pa gjumë atje lart në kupolën tuaj të krimit…!
Ju që kërkuat forcërisht e djallëzisht t’i mbyllnit gojën krenarive kombtare shqiptare si: Lasgushit, Kutelit, Cabejit, Vrionit e sa e sa të tjerëve intelektualë e patriotë të ndershëm shqiptarë që shihnin tek ju rrënimin e këtij vendi dhe të këtij populli…
Ju që nacionalistin Lef Nosin e quajtët tradhëtar e Nako Spiron e Mehmet Shehun i ”vetëvratë” duke i vrarë natën cubërisht si bandite …
Ju që brenda llojit tuaj bandito-monstruoz, të pabesë e antinjerëzorë i hëngrët kokat njeri-tjetrit pa reshtur deri në frymën tuaj të fundit…
Ju që kryeinjorantin Haxhi Qamili e mbani për Hero e një Admiral Flote bir të Çamërisë martire si Teme Sejkon e vratë në mënyrë ç’njerëzore me kazëm mbas koke dhe trupin ja dogjët me acid…
Ju që Esad Pashën e quani tradhëtar e terroristin Avni Rustemi mbrojtës së nderit të kombit…!
Ju që tre ish kryeministra të Shqipërisë i çuat të pastrojnë WC publike, të hapin varre e të ruajnë stallat e derrave… e teneqexhiun Koci Xoxe e kovaçin Pilo Peristeri e ngjitet deri lart në udhëheqjen shtetërore të vendit…!
Ju që ju a keni shndërruar në Muze shtëpitë e tyre Diktatorit dhe shërbëtorit të tij… Enverit e Kadaresë ju rëntë mbi kokë mallkimi i çdo shqiptari të vuajtur e patriot…
Ju që ende guxoni e shkarravisni përmendoren e Mbretit Zog në mes të Tiranës… dhe që ende e mbani monstrën më kriminale të Shqipërisë Enverin si Hero të Kombit… edhe pse shqiptarët nuk rreshtin së shurruari mbi varr…
Paçi përjetësisht mallkimin e këtij kombi e të këtij populli…
Ndaj dhe unë ju Urrej e do t’ju urrej sa më s’ka deri në frymën e fundit të jetës sime…!
.
Marrë me shkurtime nga muri i A. R. Dosti, (titulli redaksional) 1 shtator 2019
.