Enverizmi i konvertuar në sorosizëm dhe Ungji i Markut
nga Zamir Gjurgji
Ka nje orvatje diku foshnjarake, deridiku dredharake e parazitare; e shumëkund djallëzore për ta ndarë betejën ndaj Ramës dhe Veliajt nga Xhorxh Sorosi dhe i biri. Pjesa e parë i takon opozitës, pjesa tjetër pozitës.
Një analist amerikan i paszgjedhjeve të një mandati më parë vinte në dukje se liberalët e majtë amerikanë ia shitën partinë dhe shpirtin Xhorxh Sorosit dhe si përfundim i humbën të dyja! Sorosi de jure pati rënë nga pushteti pas 8 janarit; de facto jo, mendoj. Nëse dikush do të orvatej të më bindte se kur u gdhi 9 janari i humbjes se Hillari Klintonit, sorosizmi u fashit me të zbardhur dita, mund t’i përgjigjesha thjesht e pa e ofenduar se mund të vlente si një zbardhje lajmi, por jo dukurie.
Një ngjashmëri e katërciptë me komunizmin. U rrëzua busti i Enverit; të nesërmen ra kokëposhtë dhe vdiq, komunizmi?!
Ndërkohë, komunistët që ishin shumicë faktike para ’90-ës, nuk mund të mos ishin shumicë faktike edhe pas 90-ës. Një flamë e tillë nuk mund të zhbëhej me një ndryshim të natës me ditën. Vijoj t’i besoj ndarjes se analistit francez të gjeopolitikës, Dominique Moisi, i cili i ndante komunistët e pas 90-ës në Rumani në shefa(boss) e vartës(underling); teksa të parët i druheshin faktit se vartësit do të hakmerreshin ndaj shefave me të marrë pushtetin.
Në një farë mënyrë kjo është dëshmuar edhe nga kreu historik i PD-së kur pohonte kohë më parë se bijtë e komunistëve (studentët e Universitetit Enver Hoxha) ishin ata që rrëzuan diktatorin bust e emër (e perifrazoj). E megjithatë, përjashtimi përforcon rregullin, Sigurisht që nuk mund të ishin bijtë e të ‘deklasuarve’; ligji komunist ua ndalonte rreptësisht arsimin e lartë (përjashtim bënin vetëm ata të “deklasuar” që pranonin të ktheheshin në bashkëpunëtorë të Sigurimit të Shtetit, e që u (sh)përdoren si leckë këpucësh herë nga shefat e herë nga vartësit, kur ndryshonte pushteti dhe shefi i SHISH-SHIK-ut.
Për t’iu kthyer thelbit të shqyrtesës së përkorë e pa spaleta analistë me pesë yje mbi supe, po kërkohet që të rrëzohet bustina e Ramës ashtu si busti i Enverit; dhe kështu-kështu… lamë duart me të shkuarën. Po ra Rama, bie vetvetiu Sorosi! O burra-gra, të fërkojmë duart, të përgatisim kollaret e kostumin pushtetar dhe të lartësojme là e më là dy gishtat, se ato dalin e teprojnë për një vend pëllumbash në administratë.
30 vitet e pas 90-ës na kanë bindur për të kundërtën. Komunizmi ishte reaksionar në gjirin e PS-së dhe revizionist në gjirin e PD-së. Andej Ruci, këtej Mustafaj. Komunizmi në PS është regjur, në PD gjithsesi është rrëgjuar.
Pas çerek shekulli, edhe pse mund të ishin disi të fryra shifrat e OSBE-së për rivlerësim të komunizmit apo edhe Neverit (afro 50%), ato tregojnë se neokomunizmi i kultit të individit mbetet i lartë dhe përtej shifrave të partisë që ndryshoi siglën brenda natës nga PPSH në PSSH.
.
Lehtësia me të cilën u mor rënia e komunizmit dhe figurës kult po përsëritet pas 30 vitesh me gjasme rënien e sorosizmit dhe figurës okulte të tij edhe të “Nisma”-t foshnjarake e belbacake.
Një tjetër lidhje që i bën vëllezër siamezë komunistët dhe sorosistët nuk është vetem xhuntoja Edi Kristaq Rama dhe dispeçeri Ismail Kadare. Ekstremi i majtë i komunizmit enverist dhe far-left i sorosizmit ultraliberal nuk kanë lidhje vetëm në ekstremet që rëndom puqen si Neimi i Labinotit me Henrin e Parisit, por edhe biologjike. Soros ka përzgjedhur ashtu “pa dashje” bijtë dhe bijat biologjike të ‘shefave’ të komunizmit; ka përzgjedhur ashtu “pa dashje” edhe vllaçot okulte të “drejtësisë së komunizmit”. Kjo ishte Rilindja, në thelb. Hakmarrje për drejtësi… shefash ndaj vartësve.
Nëse opozita kibernetike e shquan si përrallë nga e kaluara binjakëzimin Soros-Enver dhe sorosizëm-komunizëm, në rastin më të mirë është foshnjarake, në rastin më pak të keq të mundshëm parazitare, e në rastin më të keq, bashkëpunëtore e firmave e borderove të figurës okulte Soros, ashtu siç ka pasur shumë nga ‘vartësit’ e djeshëm që kanë qënë bashkëpunëtorë të heshur apo të zëshëm të figurës kult, Enver.
Në këtë kuptim, çdo orvatje për të anashkaluar luftën frontale ndaj sorosizmit si “update” i enverizmit, meriton respektivisht përcaktorët e sipërpërmendur. Çdo orvatje në vijimësi antiSoros është jo vetëm katalizator i ndryshimit të njëmendtë të pushtetit të 25 prillit, por edhe lakmues i ndarjes së bazës së një partie me ngjyresë mirëfilli blu, nga aciditetet e një partie gjithmonë në nëngjyresa të së kuqes. Në të kundërt 25 prilli, skicohet si 1 prilli.
Nuk ka të mesme të artë. Ose bazë, ose acid. Në këtë rast “e mesmja” është e thartë, është pesticid tashmë që edhe Mark Fëbëja kërkon të na mbyllë gojën me “lock and padlock” “Lajme pozitive dhe jopolitike…”.
Bugra, uber alles!
.
Marre nga muri i FB i Zamir Gjurgji, 31 janar 2021
.