Fletërrufe-të…
nga Gazmend Bakiu
Afishimi i fletërrufeve filloi pas fjalimit famëkeq të diktatorit, më 6 shkurt 1967, si imitim i “dazebao”-ve, (e para u vendos më 25 maj 1966, në Pekin). Kjo ndodhi sipas praktikës që ndiqte Enveri me shokë përgjat “miqësive të pathyeshme” me jugosllavët, rusët dhe kinezët: Bëmat më të këqia të vëllezërve komunistë i imitonin si majmunë, madje ua kalonin. Kështu, pasi kinezët filluan revolucionin kulturor, të njëjtën gjë bëri edhe partia jonë e lavdishme. Iu fut “punës” për të shkatërruar çdo vlerë morale dhe materiale, të trashëguar në qindra vjet, për të farkëtuar Njeriun e Ri. U prishën mijëra xhami, kisha e ndërtesa kulti të çdo besimi fetar duke sjellë një dëm të pallogaritshëm material, kulturor dhe moral.
Vend të spikatur patën fletërrufetë. Fletërrufetë fillimisht u afishuan në dyert e institucioneve fetare, ndërsa në rrugët e sheshet kryesore të vendit u vendosën në stenda. Pak më vonë, stendat u bënë standarte ku në krye qëndronte citati i Enverit: “Çdokush dhe cilido, pa frikë dhe me shkronja të mëdha, të shkruajë atë që mendon për punën dhe për njerëzit”. Dhe gëluan fletërrufe të çdo lloji dhe gjinie. Nuk e merrje vesh nëse të ishte sulur një hajvan i zakonshëm, apo prapa tij qëndronte partia dhe ti ishe i piketuar; nëse fletërrufeja ishte e rastësishme, e porositur, apo nga e rastësishme të kthehej në të posaçme. Se pastaj mund të vinte mbledhja e ndërmarrjes apo e lagjes, ku ti diskreditoheshe si mikroborgjez me mbeturina dhe me shfaqje të huaja. Si pasojë, mund të përfundoje në prodhim, në internim, ose në burg…
Kur kujtoj fletërrufetë nuk më çudisin bëmat e sotme. Ashtu si askush s’mund të shndërrohet me magji nga djall në engjëll, po ashtu vendi ynë s’mund të shndërrohej nga ferr në parajsë.
Do të duhet shumë kohë…
.
Marrë nga muri i fb i Gazmend Bakiut, 6 shkurt 2021
.