Hajdari dhe pak vargje të Hygo-it…
Kjo foto e Mikut tim të rinisë së hershme Gëzim Hajdari, asht e nji dite të trazueme vjeshte të disa viteve ma parë, në Portonovo të Ankonës… Nji foto domethanëse, në të cilën Poeti dhe Natyra shfaqen në nji harmoni të përsosun dhe takohën diku në nji pikë pafundësie…
E gjej t’arsyeshme ta përcjell kët kujtim, me vargjet mbresëlanëse të Viktor Hygo-së, të marra nga “Ndëshkimet”, të cilat edhe ai i pat shkrue gjatë periudhës së ezilit… e që i shkojnë mjaft për shtat kësaj fotoje… jr.
“Dhe njëmijë po të mbeten do të mbetem edhe vetë,
dhe njiqind po të bëhen unë s’tundem jo q’aty,
I dhjeti do të jem po qe se mbeten dhjetë
e në mbettë vetëm një… unë do të jem Ay!”
(Viktor Hygo – Ndëshkimet)
Isha në Portonuovo dhe unë at ditë… një kujtim mbresëlënës!