Gjana që s’mund të harrohen lehtë!
poezi nga Lazër Radi
“Kur më futën në burg lashë gruen me gjithë vajzë,
kur dola prej burgu, gjeta gruen n’burg e vajzën të vdekun…”.
Lazer Radi
.
A të kujtohet, o grue e dashtun,
helmi i ditëve të çmenduna,
kur na detyronin me vallzue
me pranga ndër kambë e duer?
Asht e mundun të harrohen
dëshirat e shkeluna, qelish t’hedhuna,
fmijtë që lindnim e n’duer na vdisnin,
kur “të lumtunit” i thurnin lavde dhunës?
A thue vallë, s’të kujtohet;
kur me kryq mbi shpinë silleshim
qelive, n’heshtje të përgjakun
pa mujtë un’ t’isha ti, e ti t’ishe un’?
Ndoshta nji ditë kan’ m’u harrue të gjitha
ato që jetën deri n’palcë na e brejtën
kanë m’u harrue edhe vdekjet që s’mundëm me i mbulue,
po s’do ta harrojmë besimin që kishim, e shpresën.
Tiranë, maj 1954
.
Marrë nga libri “Muret e Muzgut” fq. 38
.