Gjuha e dashurisë në mozaikët e Erietës
nga Jozef Radi
prej 16 Nëntor deri me 18 nentor2020,
në Muzeun Historik Kombëtar, Erieta Koliqi – Gajtani,
hap ekspozitën e saj te punuar me mozaikë.
26 kuadro të realizuara kryesisht në gurë,
po edhe me materiale të ndryshme përbëjnë
gjithë kontributin artistik katërvjeçar të Autores…
.
Janë tashmë më shumë se katër vite Erieta Koliqi – Gajtani, punon me gurët, dhe ardhja e saj përmes kësaj ekspozite, ndër më të rrallat e më të vështirat punë me guralecë të mbledhur ngado ku ka shkelur këmba e saj, përbën për të një kulmim të jetës dhe artit. Një ekspozitë krejt e veçantë, thuaj e pashoqe në gjininë e vet, që pakkush (o askush) s’ka mundur ta realizoje… sepse pakkush (o askush) ka vullnet të hekurt dhe ide të qarta sa për t’u japë frymë dhe shpirt gurëve; sepse pakkush (o askush) mund t’i bëjë guret të ndrijnë e të flasin, siç ka ndodhur e ndodh me këto tabllo të një bukurie të rrallë, të sjella ne art prej Erietës…!
E vërtetë është se këto punime në mozaik të Erietës, i kam ndjekur qysh në fillimet e saj. Në ato momente të vështira jete, kur krahas dhimbjes thellë që përjetonte, ajo i ngarkoi vetes një mison edhe më të vështirë: ta lerë penelin e të merret me gurët, e që simbas mendimit tim, ia ka dalë në krye!
Duke qenë i vëmendshëm dhe i emocionuar prej punimeve të saj, kam pasur shumë dëshirë të isha sot aty, i ftuar në prezantimin e kësaj sakrifice artistike, e t’i thoja qoftë edhe pak prej atyre mendimeve që i kam shprehur në rrugëtimin e këtyre punimeve, gjatë ngjizjes së tyre, po edhe në shfaqje publike që i ka bërë Erieta secilit kuadër.
Mundem të them se prej “Luledielleve” të Van Gogut, ku nis formimi dhe soliditeti i saj artistik në mozaik, e deri te punimi i fundit legjenda e Orfeut me Euridiçen, është një rrugë e gjatë, janë katër vite punë të përditshme dhe e paepur me gurët dhe çekiçin, janë sakrifica dhe pamundësi që t’i rrëfesh sot pakkush mundet t’i besojë… Rast i rrallë, kur një grua merr përsipër të na dëshmojë fuqinë dhe magjinë e gurit, art që vjen prej antikitetit e frymëzon edhe në ditët e sotme, me atë gjuhën e veçantë shprehëse e komunikuese të mozaikut.
.
Në gjitha punimet e Erietës, tre janë temat kryesore, ajo e personazheve dhe legjendave të antikitetit, temat e frymëzuara nga piktorët Van Gog e Klimt si dhe abstraksionet figurative… Po ajo çka mbetet thelbësore është se në qendër të trajtimit të thuajde të gjithë mozaikëve të saj është gruaja në gjithë madhështia e saj, pra Gruaja me G të Madhe…
Më duhet ta theksoj se Erieta – me këmbënguljen dhe vullnetin e saj të paepur ia ka dalë jo vetëm një projekti që jetonte në mendjen e saj, të na dëshmojë se arti dhe dashuria për jetën e shpëtojnë shpirtin e njeriut, po edhe ta organizojë këtë ekspozitë në kohë të vështirë, e cila na ka shmangur, e të mos jemi sot të pranishëm në këtë festë të artit të saj! Erieta ia ka dalë që dramat e humbjeve të njëpasnjëshme (motrës më e vogël, nënës dhe të shoqit) i ka përballuar me fuqinë e artit të saj, dhe tre fëmijë artistë, që i kanë qenë krah jo vetëm në dramat e saj dhe të tyre… po edhe në këtë rrugëtim artistik të rrallë e të vështirë… E megjithatë, ajo shfaqet sot në këto kohra të errta pandemie botërore… me fuqinë shprehëse të artit të saj, dhe me një dëshmi të rrallë, se njeriu dhe arti i mbijetojnë edhe së Keqes me të madhe
Urime Erietë, vërtet nga larg, (sepse kjo kohë na ka vënë të gjithëve në vështërsi…) shumë urime, si grua, si nënë e si artiste! Vetëm një grua e rrallë si ti, mund të bëjë një ekspozitë të tillë… të rrallë!
Të kërkoj ndjesë për këtë mungesë, por gjithsesi jam aty në suksesin e mozaikëve të tu Erietë!
15 nëntor 2020