Hallet e Hallë Qomilit tregim nga Ylli Demneri

Nji vetparaqitje nga Ylli Demneri…
Më ka pëlqyer gjithmonë humori, po aq sa vetmia apo heshtja poetike. Jo vetëm humori i të tjerëve, por dhe kur e shkaktoj atë tek të tjerët duke treguar histori humoristike, barcaleta, situata komike apo duke imituar zërat, gjestet, shprehjet, e personave që më tërheqin vëmendjen në jetën e përditshme, mjafton që të kenë një “cen”.
Po bëhen gati 15 vjet që një vajzë simpatike, Era Makoçi, krijoi për herë të parë në internet një faqe diskutimesh mes shqiptarëve, nga e gjithë bota, të quajtur Alb-Club, i cili nuk ekziston më. Ai ka qenë një nga klubet virtuale më të mirë dhe nga më të lexuarit ku merrnin pjesë vajza e djem të talentuar e me kulturë. Një ditë të bukur edhe unë u gjenda në këtë klub. Aty më lindi ideja për të krijuar personazhin e Hallë Qomilit.
Krijimi i këtij personazhi ka qenë një zbavitje e këndshme për mua. Pa asnjë pretendim tjetër përveç dëshirës për të bërë për të qeshur një grup miqsh virtualë. Facebook-u nuk ishte krijuar akoma dhe kishte më shumë shkrime se fotografi.
(Ehhh, kemi jetuar edhe pa Facebook!)
Ja një nga ato shkrime… që sot u rishfaq ndërsa kërkoja diçka.

Hallet e Hallë Qomilit…

tregim nga Ylli Demneri

E di qi ini t’u bajtë hallet e Shqipnisë, po Hallës i ka ra i hall i modh. Kom hallin e çunit. Se halli çunit, osht ne halli Hallës. Halla i ba hallin, hallit t’çunit. Ah, Hallës, s’ju danë hallet! Se hall kur jon t’vegjël e hall kur jon t’mdhonj…
Halli osht; se m’osht tret çuni. Osht hollu e osht bo për t’i hongër hallvën. M’rri çuni me sy n’tavon. As ha, as pi.
-Çere halli t’ka ra me t’keqen Halla?
-S’kom as i hall, o Halle.
-Qafsh Hallën! Kallxoi Hallës, hallin qi ke, se Hallës i prishet gjaku kur ju shef m’hall.
-Halle… kom ra n’dashni…
-Hajër ishallah! Kush osht ajo shefteli, qi ju boftë Halla kurbon?
-S’e di.
-Si mer s’e di?!! Po kush ta di po s’e dite ti?
-Po si ta di? Un as e kom pa, as e kom taku!
-Birëëëëë! I paska hik grenxa çunit! I paskan met vetëm mizat. Aqi gjo osht truni shkretë… dy miza i grenxë. T’hikën grenxa… e fillojnë e t’sillen mizat qark e qark.
Filloi me m’u sillë dynjoja përqark.
-A t’boj i kafe, me t’keqen Halla?
-…
-A t’i hudh sheqer, a ta lej zeher?
-Zeher leje, zeher…
-Po pse i shti vetes kaq zeher, s’e ma zeherose zemrën o sheqeri Hallës! Po ç’qeka ajo gocë, pa emën e pa surrat?!! E kisha vu menë una, kur fillo ti me folë për lule e për trondafila… s’ke gjo n’terezi. Sa t’keqe e ke kët sevda, mi Halle! E kini për racë. Kallxoi Hallës, ku e ke pa, se po m’shti n’dhé për s’gjalli?
-N’internet.
-Estrafkullah!!! Po çere bo ajo aqé?
-Shkru.
-Po çere t’thotë, mi Hallë?
-Nuk m’thotë noj gjo, se ajo shkru për t’gjithë.
-Po me çere llagapi shkru, qi e shkrofsha ke t’shumtit, jarebi!
-LA0003
-Aaaaaaaa, qyqja! Qyqja! Qyqja…! Qeka… Laje Allamoni, ke kati tretë!!! Po ç’të paska çu ty ke Laja, shtatdhetë e ca vjeçe, qi të çofsha atje ku s’thuhet!
-Mahu mi gru! Ti t’a dhjet fare. Kom faj un qi flas me ty… Laje Allamoni? Jo, po… Lije Aslloni! Ate mund ta qujnë Lolita. Lolita, dritë e jetës sime, zjarr i veshkave të mia. Mëkati im, shpirti im. Lo-li-ta: maja e gjuhës bën tri kërcime të vogla përgjatë qiellzës për t’u goditur tre herë tek dhëmbët. Lo. Li. Ta. Lolita, lumière de ma vie, feu de mes reins….
Birëëëëëëëëëëë!!! Filloi me fol turçe! Po m’hikën çuni! Ah, mi Bedrije, mi motra ime! Ka ardh qometi. Vetëm ujti zi ka met pa dalë. Kush e shpifi kët “tërnet” qi tërboi dynjonë? Kina qenë ene ne t’reja, po, jo kshu! Vite behari, dilshim n’bahçe e kënojshim kongët e Suf Myzyrit:
Erdh pranvera me jeshile,
Ç’i rashë bahçes për midis,
Këputa nji trondafile,
Ta dhosh ty moj për kujtim.
T’kishte lezet shpirti! Vite ajo erë trondafilesh qi të mushte krahanurin. Po k’to t’sotmit rrinë myllë gjithë ditën, ne shofin onrra n’televizort mi motër! Masanej bin n’sevda me numrat. Zoti i rujtë!
Ju do Halla fort, kush e njef prej jush até LA0003, t’më çoje haber, se po m’hikën çuni durësh. Se paska halle e halle!
Selom
Hall Qomili…

 Marrë nga Muri i fb i Ylli Demnerit

Related Images: