Shumë pak kohë mbasi isha liruar nga burgu, troket dera e shtëpisë në kampin e internimit në Gjazë. Bash kur nuk e prisja u shfaq portreti i mikut tim, poetit Visar Zhiti.
-Ç’ne ti këtu?! -E pyeta i habitur po edhe i kënaqur njëkohësisht, nga ajo ardhje e papritur e mikut tim të vuajtjeve.
-Kisha mall t’ju shihja, ju dhe këtë kamp ku keni vuajtur vite me rradhë. Dhe ja vetëm tani e realizova, e ta them sinqerisht, që ndihem i lumtur!
Pasi e ngritëm nga një gotë sipas zakonit, dhe bëmë urime nga më të çuditshmet, për një çast Visari kërkoi të sodiste oborrin. Vura re që u impresionua nga gjithçka, lulishtja me lule shumëngjyrëshe, ku bletët thithnin nektar papushim, pemët e ndryshme, si fiq dardha, pjeshka, rrush etje, kopështi me zarzavate dhe rregullsia e gjithçkaje.
Fill pas kësaj kërkoi të hynte brenda ku i bënë përshtypje të gjitha portretet e varura në mure. Më shumë u përqëndrua, tek një portret i vjehrrit tim, Lazër Radit, edhe ai jurist, poet, shkrimtar dhe përkthyes. Visari më foli me superlativa për gjithë veprën dhe për punën e tij, si një krijues i palodhur dhe u përqëndrua, te vlerat e librit “Një verë me Migjenin”.
Kur u fut te raftet e librave të mi, s’po dinte të ngrihej… Qemë me fat, se kur bashkëshortja, ima Adriana, na lajmëroi se darka ishte gati, u shtruam dhe folëm për gjithçka. Kështu kaluam sëbashku një mbrëmje të këndshme.
Të nesërmen, Visari, sapo u ngrit, dhe pa hapur mirë sytë mirë, më kërkoi një copë letër, ku shkruajti diçka me të shpejtë…
Mbasi ma dha pashë se ishte një poezi që më çuditi. E kishte emocionuar shtëpia ime… Në fakt familja, apo më saktë Adriana, me ngrohtësinë e saj, qëndresa, besnikëria, pastërtia në ato kohra të rënda e të zymta, kur balta mbulonte jo vetëm rrugët po edhe bisedat. Jetonim mes një realiteti të përbaltur, e ku ne mundoheshim të mos bëheshim pis.
E ruajta atë letër të mikut tim, Visarit deri sot, sepse më dukej si një relike e rrallë kjo poezi, dhe vetëm tani po mendoj se është një hyrje që do t’i shkonte shumë librit tim, më e bukur se çdo parathënie…
22 tetor 2021
Zef Balaj, Visar Zhiti, Dine Dine
Gruaja e Shokut, (Adrianës)
Poezi nga Visar Zhiti
Vuajtja është vërsulur drejt saj më shumë se dashuria, por jashtë, vetëm jashtë ka mbetuar vuajtja.
Bukurinë ja ka bërë ca të vështirë, por ajo është tepër fisnike, Tamam zonjë! – tha nëna ime, kur na erdhi për vizitë.
Zëri i saj i ngrohtë dhe kumbues është tek të gjitha lulet në oborr e dritare.
Sa pastër e mban shtëpinë plot me qëndisma dhe libra plot! Mbi tryezë si një mbulesë pranverore shtroi mikëpritjen.
Sa mirë gatuante! Pjatat më ngjanin me buzëqeshje të shëndetit. E ushqeu foshnjën e mua m’u duk sikur lutej. Edhe qenit i dha të hajë qenit – që s’e mban të lidhur me zinxhirë se ajo e di ç’është robëria!
E mbaj mend kur vinte në burg e takonte të shoqin, e ai më fliste për të.
Sikur fliste për muzikën dhe pyjet, për statujat dhe enigmat e erës… Dhe unë e desha më shumë shokun tim!
Tani larg, shumë larg telave me gjemba mysafir në shtëpinë e tyre, kuptoj prehjen, e mbaj ndër duar si një vazo që e nxorën nga dheri dhe më mahnisnin ornamentet…
Gruaja e shokut tim e punoi para 3000 vjetësh, në dhomën tjetër më pret shtrati i ëndrrave. Ajo hapi çarçafët e bardhë të bardhë si copa të prera ditësh të lumtura.
Meditimiet do të hyjnë nga dritarja përmes gjetheve të hardhisë me dritën e hënës.
Unë do të fle me hardhinë me hënën me dashurinë time. Unë nuk do të fle dot, as nuk do të jem më!
Portali Radiandradi.com, prej 11 vitesh dhuron kontribute të përditshme në shumë fusha të kulturës, historisë dhe vlerave shqiptare. Herë pas here siti ka nevojë për mirmbajtjeje, rikonstruktim si dhe rikonceptim në formatin letër. Për ta mbajtur këtë punë shumvjeçare, ndër më seriozet dhe më të lexuarat që të vazhdojë aktivitetin bëhet e domosdoshme mbështetja e lexuesve.
To provide the best experiences, we use technologies like cookies to store and/or access device information. Consenting to these technologies will allow us to process data such as browsing behavior or unique IDs on this site. Not consenting or withdrawing consent, may adversely affect certain features and functions.
Functional
Always active
The technical storage or access is strictly necessary for the legitimate purpose of enabling the use of a specific service explicitly requested by the subscriber or user, or for the sole purpose of carrying out the transmission of a communication over an electronic communications network.
Preferences
The technical storage or access is necessary for the legitimate purpose of storing preferences that are not requested by the subscriber or user.
Statistics
The technical storage or access that is used exclusively for statistical purposes.The technical storage or access that is used exclusively for anonymous statistical purposes. Without a subpoena, voluntary compliance on the part of your Internet Service Provider, or additional records from a third party, information stored or retrieved for this purpose alone cannot usually be used to identify you.
Marketing
The technical storage or access is required to create user profiles to send advertising, or to track the user on a website or across several websites for similar marketing purposes.
