 ishte poet e teolog i formuar intelektualisht në kryeqendrat kulturore si Zara, Rijeka, Zagrebi, Firenca e Freiburgu. Kishte studiuar gjuhët klasike, teologjinë katolike, filozofinë perendimore si edhe letërsinë italiane. ){kind=link}
In Memoriam të Nokë Sinishtaj
nga Albert Bikaj
“Oratio, ose lutje”
“Nuk janë vuejtjet fizike ato
që gjithaq e torturojnë korpin.
Janë gozhdat psiqike, shkaku
qi e gozhdojnë shpirtin.
E Shpirti, kur ndahet prej trupit,
lyp sferat e Qiellit.
Por, po e lëshove Globusin
Nuk dihet ma orientimi…
Je nalt, apo teposhtë?
Majtas, a djathtas?
Truni, hum’ në Êter…
Mbetet veç: “At’ ynë që je në qiell!”
.
Këto janë vargjet e fundit që m’i dërgoi Nokë Sinishtaj në nëntorin e vitit që shkoi. Gjendja shendetësore edhe mosha e kishin munduar poetin, e ndiente se ishte afër udhëtimit për në amshim. Nokën e kam takuar një herë kur isha në klasë të dytë; e kujtoj fare mirë atë ditë. Një burrë i veshur klasik, me pallto e kapele, fliste gegnishten e amël shkodrane. Mësuesja më tregoi se ky ishte daja i nënës sime, poeti e poligloti me të cilin ndiheshim krenarë. Deri në atë ditë, e kisha parë vetëm në libra e televizion; natyrisht, për të më bisedonte shpesh nëna ime (nipja e tij). E admiroja shumë, atëherë edhe sot. Miqësi me të krijova vite më vonë nëpërmjet e-maileve e telefonatave të shpeshta. Me të nuk më lidhte vetëm gjaku, por edhe temat e shumta që i kishim të përbashkëta. Bisedat me të ishin të këndshme, të thella e frymëzuese – njësoj si librat e tij. Kryefjalë për opusin e tij poetik ishte Zoti, familja e Malësia – e cila i mungonte shumë. Kam pas nderin që t’i lexoj, redaktoj e publikoj poezitë e tij përgjat viteve të fundit. Shpresoja se kishte mbetur prap kohë, për të biseduar e bashkëpunuar në projekte tjera me të; dëshiroja shumë ta takoja e t’i jepja një përqafim. Por koha e bëri të vetën, e nesërmja nuk është premtim për të gjithë. Për koinçidencë poezia e tij e fundit ishte një lutje. Si besimtar e teolog ai e dinte se ky nuk është fundi, por udhëtim drejtë perjetësisë në amshim!
Dilectus Antonius… requiescat in pace!
***
Nokë Sinishtaj (1944-2021) ishte poet e teolog i formuar intelektualisht në kryeqendrat kulturore si Zara, Rijeka, Zagrebi, Firenca e Freiburgu. Kishte studiuar gjuhët klasike, teologjinë katolike, filozofinë perendimore si edhe letërsinë italiane. Është autor i mbi njëzet vëllimeve poetike, si dhe i tre veprave publicistike. Ndër to janë botuar në kroatisht, italisht e gjermanisht. Pavarësisht talentit ishte njeri modest, por që është vlerësuar nga poetë e mëdhenj si Martin Camaj, Fatos Arapi; si dhe kritikët Hans-Joachim Lanksch, Anton Paplekaj e Ak. Gjovalin Shkurtaj. Jam i bindur se në të ardhmën opusi i tij do vazhdojë të studiohet e vlerësohet ashtu siç e meriton klasiku i fundit i Malësisë së Mbishkodrës!