Ka refuzim qytetar d.m.th. ka shpresë!
nga Prof. Aurel Plasari
Ndonëse edhe partitë opozitare kanë peshën e tyre në refuzimin për votime-pa-zgjedhje të këtij 30 qershori, do të gabonin nëse do të orvateshin ta privatizonin këtë refuzim. Sepse ky i sotmi është refuzim qytetar edhe përtejpartiak.
Janë qytetarët refuzues ata që duhen falenderuar.
Ka ndikuar për refuzimin edhe fjala e lirë dhe e urtë e dhjetëra qytetarëve të cilëve, siç thuhet, u shkon fjala: artistë, shkrimtarë, pedagogë, karikaturistë, memeistë po se po. Etj. Jam i bindur që të gjithë ata sot ndihen më me shpresë.
Si përkim profetik një mik këtu në FB më përkujtoi para dy ditësh një mini-dialog nga përkthimet e hershme, pikërisht nga “Kolonelit s’ka kush t’i shkruajë” i Gabriel García Márquez-it:
“Shpresa nuk hahet,” tha gruaja.
“Nuk hahet, por të mban gjallë,” – ia ktheu koloneli.
E falenderoj lexuesin që ma përkujtoi.
.
Marrë nga muri i fb i Aurel Plasarit, 30 qershor 2019
.