Kameleonët e neosovjetizmit – Globale do të jetë kjo botë e re!
nga Zamir Gjurgji
Për Mit’hat Frashërin, Partia vjen pas Shqipërisë, për T. Ballën Partia, pastaj Shqipëria. Për Edin Shqipëria është çiflig 3D, për Erin është bordello 5D. Partinë e kanë Perëndi, si sovjetikët e Kremlinit, ashtu edhe neosovjetikët e Parisit dhe Uashingtonit. E majta sovjetike ishte konservatore, e majta e Rilindjes është sa liberale, aq edhe libertine.
Nëse e majta i ndan votuesit në tradhtarë e besimtarë të siglës, kjo është një çeshtje e saj; madje mund t’i ndajë edhe në konservatorë a revizionistë, liberalë a libertinë. Sindroma e kameleonit…
Refreni: Poshtë Berlini, rroftë Kremlini! Dhe anasjelltas!
Një bandë me kapobandë, që 29 Nëntorin e shquante si fitore revanshiste mbi “Krevatin e Perandorit”, madje ngadhnjim mbi (mikro)borgjezët, kuislingët, bejlerët e agallarët, do të kridhej në ujrat e së majtës proletare, të shpronësimit të trojeve dhe kapitalit njerëzor, të goditjes me kazma e lopata, drapër e çekan të inteligjencës kundërshtare properëndimore dhe intelektualëve të mendimit ndryshe siglës partiake. Teneqexhinjtë, karrocierët, druvarët, peshkatarët, çobanët e llustraxhinjtë kishin rrëmbyer skeptrin e pushtetit mbi popullin. Ishin (zh)vendosur në qytet, kishin lënë mënjanë kërrabën dhe gjalmin e dyfekut, kishin grabitur florinjtë, shtëpitë, bibliotekat dhe takëmet e argjendta të shtresës së djathtë që e urrenin aq shumë, ngaqë u vegonte se u pinte gjakun si ushunjëza. Tashmë e konsideronin veten (krye)qytetarë me sqimë, aktronin si “çuna e goca Tirone” që shokët e shoqet nga fshati mund t’i prisnin e përcillnin të krekosur. Sindroma e fshatarit të zhvendosur në (kry)eqytet pak më herët se bashkëfshatarët…
Refreni: U bë deti kos!
Pas 46 vitesh në pushtet, teksa e ndienin veten pronarë, sqimatarë, intelektualë të spikatur të Lindjes, mendësia s’u kishte ndryshuar aspak dhe e trajtonin të ndryshmin si dele të zezë ende të patufëzuar. Silleshin si çobanët, sepse në nënvetëdije ishin e mbeteshin të tillë. Kishin krijuar shtresën e bujqve dhe blegtorëve që punonin me mëditje (për ta), me qëllim që të bënin dallimin edhe brenda llojit. Soj që kërkonte ethshëm të krijonte sorollopin e të ndryshmit nga baza, teksa gjenin e provincialit kërkonin ta shartonin me ngut me literaturë bashkëkohore, që vetëm për sojin e tyre nuk e damkosnin si “të verdhë”. Sindroma e provincialit…
Refreni: Ta bëjmë fshatin si qyteti!
Kur Çaushesku ktheu potkonjte nga dielli dhe Ylli Bufit i kishin mbetur vetëm gjashtë ditë bukë, atëhere “shefat” iu dorëzuan shtresës së “vartësve” të tyre (citoj Dominique Moisi) që deri dje i kishin trajtuar si leckë këpucësh e pece këmbalesh. Llogaritë e ‘44-ës i kishin mbyllur me çelës e dryn, me varre, internime, shpronësime, dëbime, burgosje, pushkatime e shfarosje. S’kishte mbetur faqe e pashqyer kontabiliteti për këtë shtresë që në rastin më të mirë mbyllej “me të mesmen”. Sindroma e viktimës…
Refreni: Fluger liderologjia dhe gjithologjia
Pas ‘90-ta mundësoi që shtresa e frustruar e vartësve të zhvendosej në të djathtë të superstrukturës. Në të majtë nuk mundej as teorikisht, sepse në të majtë ishte. Afro tri dekada hyrje-dalje në të djathtë të së majtës, që rëndom shquhen si tranzicion, konfiguruan të majtën liberale dhe atë konservatore (7501-shi nuk u shfuqizua nga asnjëra palë). Beteja e të majtëve gjenetikë për të rrëmbyer nga dora e rivalit skeptrin e së djathtës prodhoi një të majtë që kërkonte të zhvendosej hopthi më në të djathtë, për të qenë e singjashme me simotrat e saj në Perëndim. Sa më shumë që radikalizohej PS-ja, aq më shumë forcat shtytëse e shpinin PD-në në ligjërim politik e publik në të djathtë të kundërshtarit.
Refreni: Toka i takon atij që e përpunon
Pas 30 vitesh rravgim demokracie, provincialët e parë të 44-ës e kishin bërë gati për “nën armë” armatën e pasardhësve të tyre biologjikë e ideologjikë, Rilindjen e (ish) Byrose Politike dhe (ish) Bllokut Komunist. Të argumentosh se janë pasardhesit biologjikë do të mjaftonte që superstruktura e Rilindjes të dalë në publik me emër, atësi dhe mbiemër. Një shembull i thjeshtë: Litarin në qafën e Havzi Nelës, Kristaqi; kularin në qafën e kuksianëve, i biri; varfërimin financiar të shqiptarëve në dobi të jugosllavëve, Spiro Koleka; varfërimin financiar të shqiptarëve në dobi të xhonjugosllavëve, i nipi. Ndërsa politikat që baballarët i kryenin me Reforme Agrare dhe shtetëzime pronash (në emër të Lindjes), Rilindja i kryen me Reformën Urbane dhe PPP-të (në emër të Perëndimit). Dje: Tokat i shtetëzonte Themie Thomai. Sot: I shtetarizon Themie Thomai, me të birin e Leontjevit!!!
Refreni: Në shtëpinë e të varurit, përmend litarin!
Mjetet janë modernizuar, qëllimi mbetet po aq arkaik dhe autokratik. Ata dhe vetëm ata ishin dhe mbeten pronarët e shtetit, pushtetit dhe të drejtësisë. Dje në emër të popullit dhe në solidaritet me Stalinin e Maon, sot në emër të qytetarëve dhe në solidaritet me Sorosin dhe mausin. Dje në emër të “Hakmarrjes për Drejtësi”, sot në emër të Vetingut: Drejtësi me krahëmarrje… Dje për “Republikën e Re të Jugosllavisë”, sot për “Nju Jugosllavinë”. Dje: Tito-Enver Hoxha-Spiro Koleka-Fadil Hoxha. Sot: Rama-Vuçiç-Lajpak.
Refreni: Të gjitha pushtetet xhonsovjetëve
Rilindja tashme është shpërfaqur totalitare si ajo e baballarëve të ‘45-ës. Rama, Koleka, Balluku, Bushati, Ngjela, Peçi, Gegprifti; Çuçi; Thomai; Nushi, Gjoni, Beqja; Peza, Bekteshi; Ziçishti, Klosi… Me skeptër të Globalit (dje e quanin pallë, ndërsa sot i pëlqen jo vetëm Elisës) që e vërvit mbi kokat e paburgosura ende përgjatë gjithë spektrit: sa në të majtë (nga LSI-ja) aq edhe qendër për në të djathtë: demokratë, demokristianë, balliste, legalistë, konservatorë, republikanë a mbretërore, (ish) të përndjekur politikë. Ky është ndryshimi semantik në stil e stilistike. Jo me shumë se kaq. Për ndryshimet e tjera që i merr era dhe koka erë.
Refreni: U rriten dhe xhuxhmaxhuxhët e pleqve xhuxhumakë!
Mjafton Ogi Manastirliu dhe libërkëndimet e tij: dy faqe para, një faqe mbrapa… Mjafton Taulant Balla, teksa Hekri s’ka pse ndihet keq: Isain e ka zëvendësuar “Isaia” i rendit… Aranit Çela s’ka pse ndihet i përkequr, e ka zëvendesuar “Kraja i SPAK-ut” Kullandrisje la e më la! Tashmë, “Fidani i Njeriut te Ri” e mori fidanishten: me capslock e me kaploqe.
Globale do të jetë kjo bote e re!
Marrë nga Muri i FB, Zamir Gjurgji, 8 prill 2024