Kuje…
Elegji për Tomorr Shaqir Kaloshin
nga Ilir Spata
U mblodh terr’i natës e u fsheh n’ata sy!
Lotët rrodhën çurk, kah erdhën s’e di?
Perëndoi një jetë ndën ato qerpikë!
Fryma e jote e fundit trupin la me ikë!
.
Kurrë buzët e tua s’do të qeshin mà!
Kurrë ne që t’deshëm s’do ta dëgjojmë at zà!
Kurr’mà mbi Ҫanakas s’do hidhet ai shikim!
Kurr’ma kamba jote s’do të bredhë në Sinë!
.
Duart kallo mbushun s’do të lëvizin, shtrihen,
Netëve pas pune të lodhuna, të shpihen!
Krahët që s’pushuan punë e përqafime
Do lshohen t’këputun mbramje e agime!
.
Kot ti nuk e kishe emrin nga një mal
Mal me dashuri Ty Zoti t’kish falë.
Kujt s’ju gjende pranë n’të mirë a të keq
Rrugave të Botës t’u rropatë e heq?
.
At thirrjen gazmore s’do ta dëgjojmë kurrë!
Qierzës e Gjalicës do ngrijë bashkë me gurë!
Setës e Harlecit do ushtojë ndër net’
Për një shpirt të dashtun që larg i ka mbetë.
.
Për birin e saj që e desh aq shumë
Do vajtojë me ligje, lotët derdhi lumë.
Malli do ta gërryejë dekadash që vijnë.
Do t’u lutet ernave, netve frymë ta bijnë.
.
Hidja ku pushon do t’shohë me habi,
Shaqirin ta zgjojë e të presin Ty.
Mes lotësh e britmash këtu na le Né
Në kët mes Qershori të pushosh nën Dhé!
Flora t’rri te kryet mbledhun sa një grusht.
Qan hallet e jetës që s’ia hoqi kush.
.
Mbledh vehten mes lotëve, të ndahet me Ty.
Fjalë e derte derdhin, lumë lotësh ndër sy.
Mbledhë nga anë e anës e qajnë sot mbi ty!
Ah! Kjo ditë Qershori sa shumë ka sjellë zi!
.
Ky çast kaq i hidhun sa shumë paska lot!?
Vdekja, mal me dhimbje që s’u mbajtka dot!
Mbledhë i madh e i vogël t’prekin edhe qajnë.
Gazi u ka ngri e lotët dot s’i mbajnë.
.
Kërkojnë buzëqeshjen, buzëve dot s’e gjejnë?
Zbehtësinë e vdekjes ato e mbërthejnë.
Ngjyrat e qefinit derdhun mbi fytyrë.
Ftohtësi dëbore, e akull i ngrirë!
.
Heshtje si e vdekjes, as tingull, as fjalë!
Arratisun fryma që të mbajti gjallë!
Aty n’kambë të Qierzës do pushosh i qetë.
Si frymë me puhizat t’bredhësh nëpër netë.
.
Grykës së Gjallicës përcjellja gjëmimet
Me rrebeshe lotësh, derdhi ngashërimet.
Malli do të t’marrë, do t’na marrë dhe né.
Ndonëse je kaq pranë, nën një shtresë dhé!
.
Me dhé Shqipërie, plis e bar në Sinë.
I qetë do të ndjehesh ta harrosh vetminë.
Ra kjo ditë Qershori e na ndau përherë
Buzëqeshja jote mbi ne të gjithë, nderë.
.
Zani, fjala jote, ma i ambli kujtim!
Ndarja s’na besohet, endet si vegim.
Kurrë ma sa t’jemi s’do të t’shohim Ty!
Kurrë ma dritë s’do ketë në të tutë sy!
Kurrë ma s’do të shkrijë e t’flasë ajo gojë!
Kurrë ma agimet tua flladi s’do t’i zgjojë!
.
Aty ku ti pive, qumësht e ujë bashkë
Do të t’tretet trupi në trojen e lashtë!
Pate emër mali, të thirrën Tomorr!
Malet nuk lëvizin, me të mbajtë asht zor!
Grimca, grimca fjalësh nëpër lotët tretë,
Ndonëse me trup ikun, me ne rron përjetë!
.
Ilir Lazim Spata – 5 Qershor 2011 NY
.
Pergatiti per botim Jozef Radi.