Lamtumirë Profesor Kolec Topalli!
nga Begzad Baliu
Fqinjët na e arsyetojnë këtë, insistoja unë. Për albanologjinë dhe institucionet e saj është me interes që kjo traditë të vazhdojë e ndërlidhur fortë në linjën: Majer-Pedersen-Jokli-Çabej-Ajeti-Demirajt-Luka-Koleci dhe përsëri Demiraj i Ri. Përvoja e fqinjëve tanë na i ka dhënë disa mundësi. Kroatët, bie fjala, jo vetëm nuk kanë hequr dorë nga Skoku, po të gjitha vëllimet e reja i fillojnë me bazë te tri vëllimet etimologjike të tij. Bullgarët ndërkaq nga vitit 1968 vazhdojnë të punojnë në Fjalorin etimologjik duke plotësuar këshillin punues me zëvendësimin e atyre që i japin lamtumirën kësaj bote. Grekët, që kanë më shumë mundësi dhe kapacitete shkencore, tashmë në versionin e fundit bënë mjaft revidime në botimin më të ri, duke përfshirë këtu edhe disa etimologjizma të shqipes e të ilirishtes. Serbët sapo kanë filluar me tri vëllimet e para, që nuk turpërohen fare t’i quajnë Fletore, jo pse ato vëllime nuk kanë më shumë se 250 faqe, po sepse janë të vetëdijshëm për peshën që kanë veprat në fushë të etimologjisë. Malazezët ende janë në fillimet e tyre me Fjalorin standard, si edhe boshnjakët. Sllovenët, ende me dy vëllimet e viteve ’70 dhe ndjehen komod. Ne shqiptarët, besoj krahas bullgarëve dhe grekëve (nuk e di për rumunët) kemi ecur mjaft përpara e kemi bërë hapa të mirë në këtë drejtim, por mendoj se koha është të kthehemi në bazë: të bashkohemi te Studimet etimologjike në fushë të shqipes. Dhe të bashkohemi jo një e dy po edhe rreth dhjetë të tjerë, duke përplotësuar fushat më të rëndësishme të tij… Përsëri buzëqeshje dhe përsëri durim i madh për të dëgjuar deri në fund, pa asnjë ndërhyrje!
.
.