Leksioni i madh i Marco Panellës nga Jozef Radi

Para dy ditësh vdiq politikani më i madh i radikalëve italianë: Marco Pannella! Njeri i njimijenji betejave dhe i njimijenji kundërshtimve; Njeriu i paepur dhe zëngjirur përballë makinës së Pushtetit; Njeriu i vogël i nji partie që vërtet mbeti gjithnji e vogël, por që betejat e mëdha e madhështuan dhe ky Njeri me at shpirtin e mosnënshrimit e tkurri mjaft gjigandomaninë e partive tradicionale italiane , të cilat shpesh ndjeheshin të përjetshmet e pushtetit!!! Por që përballë tij, politika shpesh u detyrua ta pranojnë qofte edhe nënzë forcën, kurajon dhe moralin e këtij Njeriu në dukje i vetëm, por që gjithnji pati një mbështetje të pakufi në idetë e veta…
Ajo çka më shtyu t’i shkruaj këto rreshta në lamtumirë të tij, është nji fakt i thjeshtë dhe domethënës, një leksion i këtij politikani me pamje epike dhe me at zërin e tij grykor, që e bënte kurajon e tij të shfaqesh si kurajo e të shumtëve…
Ishte e nesërmja e zgjedhjeve të para pluraliste të 31 marsit 1991. Nga të paktët personalitete politike të zbarkuara në Shqipëri për të ndjekur këtë eveniment pothuaj të harruar ishte edhe ai: Njeriu i Njimije Betejave: Marco Panella i Radikalëve Italianë.
Ishte e hëna e 1 prillit 1991, kur në rrugën e Kavajës, mes dëshpërimit pvr moshumbjen e mundëshme të komunistëve, u shfaq edhe Ai, kur rezultatet po dëshmonin se pushteti ishte ne duart e tyre!! Ato pak muaj fushatë, nuk e kishin spostuar dot makinën e diktaturës aq sa ajo të rrëzohej… E megjithatë ishte nji fitore e madhe e qyteteve dhe humbje e fshatrave, ku Shkodra dhe Tirana ishin në krye, e shumë të tjera mbas tyre… Ku një inxhinjer minierash, krejt i panjohur kishte rrëzuar Presidentin Ramiz Alia; ku Shkodra e mosnënshtrimit kishte dalë e gjitha në rrugë, mbasi jehona e fitores së saj s’kishte mbrritë në çdo skutë të atij vendi, që ende ndjehej i terrorizuar, sepse në fund të fundit komunizmi s’mund ta lëshonte aq lehtë Fronin e një Gjysëmshekulli shtypje!!
Midis nji rrethi të dëshpëruarish në Rrugën e Kavajës, at mëngjes isha edhe unë, kur koka e e thinjur dhe pamja epike e Marco Panellës, u shfaq ashtu e qeshur dhe fut mes nesh duke na dhënë dorën e përshëndetur të gjithëve…. dhe:  “E una vittoria, una grande vittoria, e una grande dimostrazione, ragazzi, di un popolo che ha sofferto tanto. Non è possibile che una dittatura coma la vostra, va via cosi facilmente! Dovete credere e combatere! E la vittoria arrivera!!” (eshtë nji fitore, nji fitore e madhe, një dëshmi e madhe djem, e nji populli që ka vuajtur shumë. Nuk është e mundur që një diktaturë si kjo e juaja, të largohet kaq lehtësisht! Duhet të besoni dhe të luftoni, dhe fitorja do të arrijë!) Këto ishin fjalët e Marco Panellës at mëngjes të dëshpëruar prilli aty në Rrugë të Kavajës!
Nuk do t’i harroj kurrë fjalët e tij atë mëngjes. As atë dorështrëngimin e tij kurajoz, as atë portret plot energji… që s’di pse aq shumë i përngjante tim ati… Ndërsa humbte drejt qendrës së kryeqytetit, që kishte gjithkah hijen e trishtë të nji humbjeje!

Pastaj jeta e tij vazhdoi… E gjitha protestë, e gjitha kundërshtim. Nga 45 referndueme të kërkuara me këmbëngulje prej tij, në 36 i ka fituar PO-ja e tij. Po sa greva, sa protesta, sa tabu të thyera, sa vetsakrifikime të vërteta deri në kufijtë e vdekjes në emër të kauzave të mëdha… pafund, pafund…!
Marko Panella, do t’i mungojë debateve në parlament, do t’u mungoje protestave në sheshe, do t’i mungojë rrugës ku jetonte e ku i njihte dhe e njihnin të gjithë, Marko Panella do t’i mungojë të gjithë atyre që besojnë se politika bëhet një e keqe e madhe shtypëse, nëse nuk protestohet gjithnji kundra saj, dhe nëse ne nuk rebelohemi kundra saj, ajo do ta shtrijë thundrën e saj kudo që të jetë e mundur… deri në  tjetërsimin tonë!!!!
Grazie Marco!
21 maj 2016