Letër dashnie,
qi nji ushtar tironc
i ka shkrujtë gocës qi e kishte refuzu…
“Krejt letrat e dashnisë janë
qesharake
Ndryshe s’do t’ishin letra dashnie,
po mos t’ishin qesharake…”
Pessoa
Kallnur 1935
Jom tuj nejtë te mullar’t e Kurtit të Zymës
e jom tuj dredhë i cinare dahon.
Tina, dro se bo koqen e gjumit
e hiç s’je m’hall për mu t’shkretin
qi jom tuj mshi lotët me mongët e xhymlekut.
Tina s’ke din e imon qi e gjetsh pri dushmonit jarabi.
Un t’çova për shkese ene Lemen e Cufit
ene tina i kishe thonë asajta për mu se un qekshem plak…
E ku qekshem plak mi lavire,
un hala s’kom mushë 50 vjet,
veç kur t’hy hona e Mevludit kom për t’i mush…
Kshu m’ka thonë ene Laja e Bomit
qi ka pjell priher me ijen teme.
Tina i kishe thonë ene asajna për mu
qi Xhemoli s’ka i dërhem shkollë…!
Si ta xu goja njat llaf mi,
po un kom bo dy mejtepe e gjysë medrese,
prihera me Cufin e Lemes mi llapaqene.
Un e di ene italjonçen flur.
E kom msu kur msynë taljont te kanoqet e mia,
e po nuk xune besë m’nigjo i her si kom për t’shkru,
e masnej thuj ça të dush:
“Per la tua amor, io sono tuto hazër
ene me bo i duel me noj asllon qetër,
e kom për ta kapë per la qafa,
e kom për ta përplasë si kysh qeni per la terra…
Ah mi kuore mio, mu kon kputë ene komcat e xhymlekut
e non kom nesuno me mi njit.
La mia shpina osht tuta zhul e non ce nesuno
ne as ti me ma fërku içik veç i herë.
La lëveret e mia mi ka la vllaj, që mi dice gjithnji:
“Perke o Xhemolo non martohesh me noj gocë bela?”
Kaq kisha me t’thone mi Kumrije, qi vazhdo me ma plasë ankora shpirtin!
Nashti n’daç merr ment e mi, n’daç maj tujat, ne hudhja qenve…
Xhemoli yt me nji kuore aq grande per te…