Me i dedikue pak kohë atyne që emocionojnë… nga Aleks Kapllaj

Kur lexon shkrimtarë si Lazër Radi, lexuesi trasformohet pëson një ndryshim shpirtëror pozitiv, që i ngjan veprës së tyre, ku fjala ka vlerën dhe vendin e vet dhe lexuesi gjen një ekuilibër dhe simbiozë me të bukurën e artit që lexon e që e bën të veten. Sa gjuhë e ambël dhe elegante, e pasur dhe e lehtë e njëkohsisht komplete dhe frymëzuese për të gjithë ata që e lexojnë, është gjuha e Lazër Radit. Biles edhe frymëzimi, mendimi i lexuesit, rritet e bëhet i një niveli më të lartë, që është meritë e autorit të veprës që lexohet. Ky është qëllimi i shkrimtarit, dhe atë, Lazri, e arrin me një natyrshmëri që kur lexuesi fillon të lexojë, çdo fjalë dhe paragraf, apo shkrim e vepër, nuk mund ta lajnë pa e marua deri në fund, me një frymë. Do të ishte me shumë vlerë që lexuesi të dedikojë kohën me efikasitet, për veprat me nivel artistik e letrar të lartë të shumë shkrimtarëve, që shkruajnë gjuhën shqipe me një mjeshtëri të jashtzakonshme dhe e bajnë me të vertetë këtë gjuhë unike me ngjyrat dhe tingujt e saj që i biejnë “kordave” të zemrës së lexuesve e na emocionojnë, aq sa edhe kryeveprat e letërsisë botërore, që kanë krijuar trashëgiminë e letërsisë botërore. Është me fat, ai që i gjen dhe i lexon shkrimtarët si Lazër Radi, që ne patëm fatin t’i kemi, por regjimi i persekutoi me të vetmin arsye se ai regjim ishte antivlera e çdo aspekti njerzor, ligjor dhe krijues e shpirtformues të atyre që çdo gjë e banën për kombin dhe popullin e tyre, por që na lanë një vepër të pasur që edhe sot është e çensuruar në të gjitha ciklet e arsimit shqiptar.