Mosnjohja e Vetvetes nga Kapllan Resuli (botuar ARS – 30 Qershor 2002)

Megjithë persekutimin e pamohueshëm dhe total të shkrimtarëve, me gjithë indoktrinimin me enverizëm edhe të atyre shkrimtarëve që në aparencë nuk ishin të persekutuar, fenomene këto që e kanë penguar seriozisht zhvillimin normal të letërsisë dhe të arteve në përgjithësi, ato kanë arritur suksese të shënuara dhe me peshë, të rëndësishme dhe për admirim, pa marrë parasysh autorët e atyre veprave, a ishin të diktaturës, apo të antidiktaturës. Është pasuruar fondi i artë i letërsisë dhe i kulturës në përgjitësi si kurrë më parë. Në asnjë periudhë të zhvillimit të vet, populli shqiptar nuk ka realizuar vepra arti si në atë periudhë persekutimi më monstruoz. Në asnjë periudhë nuk kemi pasë vjersha e poema më të bukura në të gjitha aspektet, tregime dhe novela, bile edhe romane, drama. Mohimi i kësaj krijimtarie nuk është me vend dhe shpreh vetëm verbësinë e mohuesit, ose urrejtjen e tij klasore. Nën thundrën e hekurt të social fashistëve, në gojën e ujkut dhe të çakallit, nëpër baltat e internimeve, nëpër qelitë e burgjeve, ku e kishim edhe të ndaluar të shkruanim, nën simfoninë e zorrëve që na gërryenin nga uria, duke u dridhur nga të ftohtit e besa edhe nga frika se mos u binin në duar armiqve tanë shkrimet tona, ne kemi krijuar dhe po krijojmë. Është për të ardhur keq se emigrantët, megjithqë nuk kishin pas zverkut as thundrën e hekurt, asgjë nga ato që përmenda, nuk kanë krijuar, me përjashtim të Arshi Pipës, Martin Camajt, Myrteza Pezës, Sami Repishtit dhe Petro Janurës, edhe këta jo ndonjë vepër për t’u shënuar as si kontribut i veçantë i letërsisë, se si kontribut për çështjen e popullit e të atdheut, për çështjen e luftës së tij për liri e demokaci jo që jo. Në vitin 1991, mbërrita në Zvicër, pa një lek në xhep. Pas një viti, duke e hequr kafshatën e bukës nga goja ime dhe e fëmijëve të mi, botova dy libra. Nuk kanë mundur ta bënin këtë gjë edhe ata që kanë shkuar atje, në emigracion, qysh në vitin 1944-’45?! Nuk kanë mundur ta bënin këtë gjë ata që i kanë pasë dhe i kanë xhepat plot?! Njoh në Gjenevë shqiptarë që kanë blerë edhe vetura 100.000 frangash zviceranë, po në shtëpinë e tyre nuk kanë qoftë dhe një libër shqip. Ka njeri që kjo gjë nuk e revolton?!