Një histori me Gëzim Çelën
nga Kastriot Dervishi
Gëzim Çela
Më 22.07.2024, në Durrës, në moshën 89 vjeçare,
ndërroi jetë Gëzim Mahmut Çela, tre herë i dënuar politik,
me një vuajtje në tërësi prej 20 vjet, 2 muaj, 28 ditësh
në vitet 1957-1964 dhe 1971-1984.
Njëri nga të dënuarit e revoltës së Spaçit,
piktor që na solli skica nga kampet e diktaturës.
I pari që ka folur për dallimin midis burgut dhe kampit të punës së detyruar.
Në prill 2024, kam folur për herë të fundit me të.
Ishte i keqardhur se nuk lexonte dot më.
Gëzim Çelën e kam njohur në vitin 2004, në kohën kur isha duke shkruar librin për shërbimin sekret shqiptar, të viteve 1922-1944, në kërkim të një fotografie të babait të tij. Pak nga pak u informova edhe për historinë e tij me dënime të gjata në komunizëm. Lexonte shumë. Mërzitej kur kampeve të punës së detyruar i thonin “burgje”. “Ka pasur dallim të madh midis burgut dhe kampit se në burgje nuk punohej” – thoshte Gëzimi.
Herën e dytë, në vitin 1971 u dënua për fotografitë (bashkëlidhur postimit) që i kish sjellë babai i tij Mahmut Çela nga Kanadaja. Çfarë ishin këto foto?! Asgjë e veçantë, një portret i tij dhe pamja e lokalit modest në Kanada. Pasi fotot kishin ardhur me postë në Shqipëri, kishin shërbyer si nxitje për ustallarët e krimit të nxirrnin inatet e tyre, duke formuluar çfarë donin vetë.
Në vitin 2007, Gëzim Çela donte ta shihte këtë dosje hetimore-gjyqësore. Teksa preku këto dy foto, shpërtheu në ngashërim e nuk i përmbajti lotët. “Për këto jam dënuar” – tha dhe vazhdonte e qante.
Marrë nga Muri i FB Kastriot Dervishi 23-24 korrik 2024