 ){kind=link}
Një Poezi e groposur e Vilson Blloshmit (1948-1977)
Poet i pushkatuar – Nder i Kombit
Thonë se ndonjëherë poetët janë orakuj të vetes. Parashikues të zymtë të së pritshmes së tyre.
Kjo poezi profetike, si një vegim infernal, parasheh fundin e tij para gjashtë vjetësh.
Në foton e mëposhtë, është kapaku i një reviste Nëntori (organ i Lidhjes së Shkrimtarëve) mbulesa e pasme e kësaj reviste, ku është shkruar poezia.
Ajo nuk gjendet mes vjershave që autori i kopjoi me një kaligrafi prej artisti.
Kjo revistë u varros në kopshtin e Blloshmëve kur e pushkatuan autorin, dhe u “zhvarros” vetëm mbas vitit 1991.
nga Sadik Bejko, 22 mars 2015
.
***
Dhe shpirti i të vdekurve në dorë me një pish(tar…)
Vrapon, del i dalldisur nga humbja e ndien v(dekje)…
Hapësirës në çdo vend.
Përzien krahë, flatra shpirtin tim takon(…)
Mbi detin e qetësisë, mbi dallgë kalon
Takojnë një pikë nga lotët që m’rrodhën
Dhe dhëmbja ndrin argjend.
30 qershor 1971
Ora katër e mëngjesit
.
“Quand je me souvient en sommeil
le minuet pour piano
orchestre de Bu…
Que j’écoute un jour ailleurs”
(Kur t’më kujtohet në gjumë…
minueti i një pianoje
dhe orkestra e Bu…
që dëgjoj një ditë gjetiu…)
.
Në kopertinën në fjalë janë edhe tre-kater vargje në frëngjisht, gjuhë në të cilën Vilson Blloshmi ushtrohej vazhdimisht me vargjet e veta. Sigurisht teksti s’ka dalë i plotë, mbasi ka fjalë ende të padeshifrueshme, por gjithsesi, duke menduar se janë “vargje që s’i treti as toka”, le të jenë një dëshmi shtesë, e vlerave poetike të Vilson Blloshmit…
Falenderoj Ermira Xhomaqin, që mundësoi trajtimin e këtyre vargjeve dhe sjelljen e tyre në frëngjisht e shqip…