Një poezi nga Lazër Radi
dhe versioni në anglisht nga Alfred Kola
Zoti Alfred Kola është jo vetëm muzikant po edhe një përkthyes i apasionuar i poezisë, (simbas meje, më shumë i asaj shqipe në anglisht se anasjelltas…) Para pak kohësh ai më dërgoi në anglisht, një poezi të Lazër Radit, botuar në librin e tij të parë: “Muret e Muzgut”, gjë e cila me emocionoj dhe gjeta rastin ta falenderoja nga zemra, së pari për përzgjedhjen e kësaj poezie ku është tragjedia e një familjeje në një kohe ku tmerri ishte diçka e zakonshme, po edhe në përkushtimin e tij pasional e profesional për t’i sjellë këto vargje sa më bukur përtej gjuhës shqipe, kua to janë lindur…
Edhe nji herë, gjej rast ta falemnderoj dhe ta përgëzoj mikun im Alfred Kola për ndjeshmërinë dhe dashamirësinë e tij…
Me respekt jozef radi, 25 qershor 2024
Gjana që s’mund të harrohen lehtë!
poezi nga Lazër Radi
“Kur më futën në burg lashë gruen me gjithë vajzë,
kur dola prej burgu, gjeta gruen n’burg e vajzën të vdekun…”.
Lazër Radi
A të kujtohet, o grue e dashtun,
helmi i ditëve të çmenduna,
kur na detyronin me vallzue
me pranga ndër kambë e duer?
Asht e mundun të harrohen
dëshirat e shkeluna, qelish t’hedhuna,
fmijtë që lindnim e n’duer na vdisnin,
kur “të lumtunit” i thurnin lavde dhunës?
A thue vallë, s’të kujtohet;
kur me kryq mbi shpinë silleshim
qelive, n’heshtje të përgjakun
pa mujtë un’ t’isha ti, e ti t’ishe un’?
Ndoshta nji ditë kan’ m’u harrue të gjitha
ato që jetën deri n’palcë na e brejtën
kanë m’u harrue edhe vdekjet që s’mundëm me i mbulue,
po s’do ta harrojmë besimin që kishim, e shpresën.
Tiranë, maj 1954
Calamities that are not easy to forget!
Poem by Lazar Radi
“When I went to prison, I left my wife with my daughter,
When I came out of prison, I found my wife in prison and my daughter dead…”
Lazër Radi
Remember, dear woman,
The poison of the mad days
When they forced us to dance
with handcuffs between our legs and hands?
Is it possible to forget
Trampled desires, thrown into cells,
The children we gave birth to died in our hands,
when the “happy” glorified violence?
Perhaps you say you don’t remember,
in bloody silence, when we moved in the cells
and I couldn’t be you and you couldn’t be me
with heavy crosses on our backs?
Maybe one day all will be forgotten
those that gnawed our lives to the core
The unburied dead will also be forgotten,
Yes, but not the faith and the hope in sore.
Tirana, may 1954
Translation from Albanian to English, by Alfred Kola
Korçë, 16 Qeshor 2024