Nji mëngjes me Khalil Gibranin
nga Xhusi Nje
Nji mëngjes i zakonshëm…
Fajin e kishte ndryshimi i orës që unë vazhdoja të lexoja Khalil Gibranin, filozofia e shkrimeve të të cilit është shumë njerëzore, ndaj u bë shpejt i njohur, pse nuk ishte në modelin e sfinksit të ndërlikuar por i drejtëpërdrejtë dhe i kuptueshëm, e pikërisht këtu qëndron edhe madhështia e tij..!!
Është shumë e lehtë ta lexosh këtë thënie të tij, por sa e kuptojnë dhe si e kuptojnë dhe sa e gjejnë veten këtu…!! Atë s’mund ta lexosh si të duash. Ai lexohet vetëm kështu, sepse ka parime të cilat përgjat kohës, njerëzit i vrasin dhe kthehen në mostra… për interesa dhe dobsi të veseve të tyre!!
Sepse krijesa njerëzore gjatë ecjes së sajë në jetë është e prirur më shumë nga negativja… dhe kalon në korsinë e saj me mjaft lehtësi!! Por që t’i shpëtoje peshës së ndëshkimit të fajit, damit apo gabimit… e godet përsëri tjetrin pa të drejtë. Dhe ky është një dëmtim, gabim dhe faj edhe më i rëndë se i pari!! Gjë për të cilën në kohë afër apo larg… nëse do të ketë kohë, do e shlyejë, sepse shlyerja është proces që do të ndodhë, dhe pendesa në momenti e shlyerjes nuk ka vlerë!! E ndaj krijesat njerëzore duhet të jenë të kujdesshme, e nuk duhet të kthehen në mostra!!
Si mësuese që kam qenë, që jam e do të mbetem deri në fund, po jua përcjell këtë mesazh, që të lexohet edhe më mirë, për të mos e harruar askush se kur vepron me ligësi ka dhe kundraveprim! Është instiktive, më pas intuitive dhe me tej ligji i mbrojtjes ka shumë forcë, të godet, kur ti harron se çfarë ke bërë!!
Por me mënyrën mostruoze komuniste kur godet, nuk duhet të reagosh se të ndëshkojnë, je më i inkriminuar se një komunist i vërtetë, të cilët e inkriminuan jetën e këtij vendi fatkeq, model i të cilit je edhe ti që e kryen goditjen me mënyrën më të ndyrë me thikë mbas shpinë!! Tek ne kështu ndodhi për gjysmë shekulli… dhe kështu po vazhdon… kjo është mënyra e të jetuarit këtu dhe pjellat e komunistave kështu funksionojnë dhe janë ato që krijojnë këtë model mostruoz… që e kthejnë mbrapa shoqërinë, edhe pse jemi në vitin 2015.
Hecim mbrapsht se u është vrarë principi!! Kështu e kuptoj unë Khalil Gibranin e madhërishëm, që kam kohë që po e lexoj, e jua rekomandoj dhe ju… kujdo që e don librin… Lexojeni dhe ju është një mundësi, që nuk vjen dy herë!!
Bashkësia e grimcave të vogla njerëzore e bëjnë njeriun të madhërishëm si ky model, jo bashkësia e ambicjeve të mëdha që shkojnë deri në egoizëm dhe ligësi dhe intelekti kthehet në armë dhe jo në mundësi mbrojtëse e shoqërisë dhe ti e përdor atë, për të vrarë shpirtin njerëzor!! Për ambicjet e tua, o krijesë e mbrapshtë!!
Ambicja dhe egoizmi ky binom fatal është i papranueshëm dhe ti i kalon harresës… sa më njerëzor të jeshë aq më i fuqishëm je!! Për gjeni nuk vuan bota… në kohra shoqëria ka prodhuar plot të tillë, po për të qenë një minutë më shumë njerëzor, po për këtë vuan… është e vështirë largohu, mshihu ashtu si din t’i krijesë o deformueme… E nëse nuk mundesh, mos harro se bota, koha dhe njerëzit kanë nevojë për njerëzoren jo për ta vënë inteligjencën në shërbim të çnjerzores…
Kështu e kuptoj unë Khalil Gibranin… më kujtoj një libër pedagogjik të Zhan Zhak Rusoit… ky i madhërishmi Khalil Gibran, në një mëngjes me diell…
Duhen shkruar edhe këto impresione, ky mur si tokë e etur kërkon të shkruash edhe për parimet, që i janë kaluar harresës nga shpejtësia marramendëse e fitimit, që e përçudnon krijesën fatkeqe, këtë viktimë të vesit dhe harron se është njeri!! Pa parime je shtazë, e shtazët këlthasin, e klithmat nuk lexohen, qytetërimi ka nevojë për harmoni të ligjeve dhe parimeve, që të shkojë përpara…
I mbetem mirënjohëse Khalil Gibranit ai më inspiroi për ju! Kujt nuk do t’i pëlqejë, e sugjeroj ta lexoj dy herë, ndoshta do ta kuptojë më mirë…!!