Nji za i ambël që vjen prej Vjene!
nga Jozef Radi
Mbramja e 22 Dhjetorit në Bazilikën e Belvederes në Vjenë, nën nji atmosferë magjike Krishtlindjesh në Vjenë kishte shumçka që i mungon të përditshmeve tona, dhe kjo çka jam ulë me shkrue asht tehu i nji dhimbje të thellë që s’mujta me iu përgjigjë pozitivisht ftesës së Gjergj Kolës, i cili prej vitesh asht kthye në nji epiqendër iniciativash me vlera si: organizimi i konkursit të poezisë; çmime për vepra dhe personazhe ma të spikatun në krejt hapsinën shqiptare; përkujtime e kremtime përvjetorësh të figurave të historisë e kulturës shqiptare; beteja për mbrojtjen dhe pasunimin e gegnishtes letrare; promovimi dhe vuemja në skenë e pjesve teatrore ma së shumti shkrue prej tij; me nji fjalë kontribute që duhet nënvizue dhe mbështetë nga krejt ata shqiptarë vullnetmirë, e të talentuem që jetojnë jashtë Shqipnie, po edhe nji vlerësim e mirnjoftje për kët njeri me angazhime të shumta e shpirt të palodhun që tashma ban edhe rolin e nji ambasadori kulture me qendër Vjenën, e cila asht nji pikë e hershme e konvergimit të çeshtjes shqiptare.
Mbramja e 22 Dhjetorit asht kulmuese e krejt kësaj pune të energjish të pashterra të Gjergj Kolës, po edhe krejt atyne që e kanë mbështetë, kanë besue e ma së fundi kanë mujtë me e ngjitë këtë vazhdimësi punës të nisun prej vitesh, në mbramjen e papërsëritshme
Ardhja dhe vlerësimi i dy motrave Ndoci: Ritës dhe Julit, i instrumentistit virtuoz Bardh Jakova, e studiuesit dhe shkrimtarit Marcel Hila, poetes Jozefina Traboini dhe e mjaft tjerëve përbante nji ngjarje me randësi jo veç për shqiptarët jashtë atdheut, mbasi ma e shpeshta e tyne ndodh me u u kushtue randësi fasadave o festave të hareshme dhe jo me u përndritë prej frymës së rafinueme të kulturës, e në veçanti në nji qytet buzëhollë si Vjena e Mozartit…
.
Ndërsa ndigjoja kangët e kendueme të motrave Ndoci, Ritës dhe Julit nën shoqninë muzikore të Bardh Jakovës në fizarmonikë, ku tri virtuozë të bamë bashkë e të plotësuem edhe prej akustikës së mrekullueshme të Kishës që u jepte delikatesë dhe alternimeve muzikore të kangve qytetare shkodrane, e ku vlerësimi i Marcel Hilës kishte edhe lotët e nji gëzimi të rallë ishin nji tjetër shfaqje, e nji tjetër dëshmi e vëmendjes për vlerat dhe kontributet e nji brezi që shpesh e ma shpesh po detyrohet me e gjetë vedin jashtë atdheut, mbasi ai asht tepër madh e i xanun me u marrë me ksi vogëlsinash si kultura dhe vlerësimet e njerzve të saj, si dhe evidentimi i mjaft prej këtyne kontributeteve të individve që kurrë s’kanë pretendue për atë çka bajnë.
“Metropolet e atdheut ishin strukë nën mjegullën e dimnit, dhe unë isha i vetëdijshëm, – do të më shkruente organizatori Gjergj Kola, – se nji koncert i tillë midis të Vjenës, do t‘ishte si nji Yll i mirë që na kallxon rrugën drejt Europës. Ndaj i mbetem mirnjoftës bashkisë së Vjenës, këtij qyteti të huej, po art e shqipdashës. për kët mbështetje pafund që na ka dhanë gjithë kohës…!”
E vërtetë, e gjitha kjo pa dashmirsinë e Bashkisë së Vjenës, që e shndërroi at mbramje në prag Krishtindjesh, në nji natë e paharrueshme për të gjithë të pranishmit, s’do ta kishte kurrsesi at shkëlqimin e nji feste të rrallë ndër ne. Prandej e konsideroj vedin fatlum që në përzgjedhjet poetike të lexueme në kët mbramje krahas emnave të: Primo Shllakut, Visar Zhitit e Leon Lekës ishin edhe poezitë e mia. Por ajo çka më emocionoi ma së shumti ishte vlerësimi i tim eti: “Dr. Lazër Radit (mbas vdekjes), për veprën autobiografike “Trilogjia e Jetës”, të shkrueme nën diktaturë, e të botueme gjatë vitit 2018, me rastin e 20 vjetorit të vdekjes.”
.
Ky ishte prej atyne gëzimeve të rralla, të cilat njeriu shpesh i harron se ekzistojnë, pse s’asht mësue me to, pse ka jetue e jeton n’at përmasën e vlerave të heshtuna, të cilat koha s’do të mundet as me i zhbà as me i zhbì…!
Prandej e mbylli këto shënime me nji Falenderim i Madh për Bashkinë e kryeqytetit të Vjenës, që asht pjesë e vyeme e këtij projekti funksionues; nji Falenderim edhe për Familjen Jakova që ka kontribut në kët vlerësim, nji Falenderim të ngroftë për poetin, dramaturgun dhe organizatorin e paepun, Gjergj Jozef Kolën, për punën e tij të palodhun e sakrificat e shumta… e së fundi për të gjithë ata pjesmarrës që e nderuen me muzikë e poezi mbramjen e 22 dhjetorit 2018, e që me praninë e tyne në Vjenë, dëshmuen nji model e kallzuen sa e fuqishma asht kultura si urë lidhse midis popujve dhe kombeve…
Ju lumtë të tanve!