Po sikur “ai” t’ishte at Gjergj Fishta?!
nga Fritz Radovani
Kam ndigjue, po nuk e dij sa asht e vërtetë: Duhet t’jenë llafe!!
Flitet, se At Gjergj Fishta asht kenë marrë edhe me politikë, thonë disa…
At Gjergji nuk ka kenë as i pari dhe as i fundit që asht marrë me politikë, madje, edhe ka mbajtë fjalime në Lidhje të Kombeve, që kujtohen edhe sot mbas njëqind e sa vjetësh. Po a ua di kush vleren atyne Fjalimeve?! – Ha dreq, as nuk i zen kush me gojë as çka u tha, as kush i tha?! Disa vetë kur i përmendin, ia venë në gojën e nji tjetri, ndërsa atij tjetrit shpesh mundohen me ia ndrrue emnin si dikur: “Hiqja Lenës e venja Prendës!”
A i shifni njikto shkronja që jeni tue lexue? Na asht dashtë me u ba 20 a 25 vjeç për me marrë vesh se prej germës A e deri tek Zh, i ka shpikë, pra bash njaj Frati i zbathun i katundit Fishtë. Askujt nuk i shkon mendja me thanë të pakten me vedi: “Po sikur mos t’i shpikte Ai Frati i lidhun në bel me konop rreth’e rrotull, po me shkronja turke, do të vazhdojshim na me shkrue prrallat e Skënderbegut?! – Jo! Se ishte turp me shkrue turçe, se edhe Ahmet Zogu ma parë se me mësue shkronjat shqipe (po i pat dijtë), ka pasë shkrue me alfabetin arab, se ashtu i erdh ma lehtë!! Por, çudia qindron tek zhvillimet historike të Popullit Shqiptar, që edhe mbas 500 vjetësh robni turke, vazhdonin me u knaqë me “haxhimakulle e sherbet” e, nuk ju shkonte mendja me u zgjue e me pa rretherrotull shpisë së vet a asht tue ndryshue gjà, së paku, kur fillojnë me ardhë dallndyshat tek na?!
Flitej nënzà, se aty kah vjeti 1927, një klerik katolik i “albanskij narod” kishte shkue larg e ma larg, madje, deri te Stalini dhe, jo nji herë po dy herë, në BRSS… Shumë Shqiptarë sot këto katër shkronja të mdha, as dijnë me i zbërthye, se për me i marrë vesh hama – dreq, as nuk i shkon mendja! E, për mos me i mbetë hatri drejtuesve të qeverrisë së Tiranës, thonë se “me siguri, ai që ka pasë mendue me u lidhë me rus, pa pvetë kend asht kenë njaj frati i Veriut, “se i ka bërë veprimet në kokë te vet!”
E, as vetë Ai Frati, s’ua prishë qejfin edhe pse i shef tue ia hapë vorrin!
Shumë vorrmihës t’asaj kohë t’marrakotun kah padija e fukarallëku i mendjes së tyne, edhe sot me i pvetë për “400 e sa letra, që ai filani nga stoli pranë vatrës, i ka shkrojtur Everit tanë…”, me mendjemadhësi, kanë për të thanë: “Po, ore ai ka qenë, se i njohim shkronjat, ai fshatari i pafytyrë i Fishtës, që donte të mësonte edhe Enverin, dijetarin tanë t’math!”
E po të rreshtoni dijetarët e sotëm, të Akademisë Antishkencore të asaj Tiranës së Esad Pashës me të Gjirokastrës së Ever efendisë, nuk do të gjeni jo sot, po asnjëherë ndonjë budalla si “Ai i Fishtës”, që “i paska shkue në Moskë mendja, me rregullue Popullin Shqiptar me Stalinin!!”
Ndërsa, si dhe në ç’mënyrë ka mendue ai “At Fishta”, me varrosë pa u marrë vesh në “Shqipninë komuniste mbas vitit 1944…!!”, atë e di vetëm ai!
N’se nuk më besoni mue, lexoni letrat që i ruen sot Arkivi i Shtetit!!
Nuk ka asnjë randsi se kush asht Autori? Mjafton që “Letrat janë shkrue nga nji shqiptar e janë lexue po prap nga një i “ashtuquajtur shqipëtar”!
Se sa efekt kanë ba ato letra në kokën e Everit tanë, atë e tregon jo vetëm koha, po e dishmon ma mirë se gjithshka “vlera e dërguesit të letrave” që edhe pse Ai ka humbë sa kohë me “shprazë kokën e vet për me mushë atë kokën b… t’Everit !” prap, rezultati asht kenë i barabartë me 0 – ZERO!!!
Ky rezultat më ZERO, më ka shty me ia kalue autorsinë e letrave Atij “fshatarit Fishtës sonë”, se vetëm Atij me i thanë se asht kenë “komunist” kur ka shkue tek Stalini, apo kur i ka shkrue 400 e sa letra Everit tanë, mbas të gjithë atyne Epiteteve që i kanë veshë për shpine, mbas vitit 1944 as, për këto Epitetet e sotme jam i sigurt se nuk i mbetë hatri aspak!
Dhe, se këta Epitete ju vunë para vdekjes a mbas vdekjes, nuk ka asnji pikë randsije, sepse as Ai vetë dhe Askush, s’ka mbetë me u pergjegjë!
Madje, “ata dijetarët nga Jugu edhe gëzohen fort kur lexojnë se: “Everi ynë nuk i ka pergjegjë fare një kleriku katolik nga Veriu, tue kenë Frat!”
Ndërsa, Veriu edhe sot krenohet me Emnin e Përjetshëm të Fratit tonë!
Fatkeqsisht, edhe un atë ditë me 6 Janar 1940, kur më ka marrë në duert e Tija, nuk kam dijtë me folë asnji fjalë me Ate Fratin e Nderuem, veç i ngula sytë tek nja Burrë, njashtu si sot! E… deri kur?! – Nuk e di… Pra, o At Gjergj Fishta!!
Po, Shqipnia yte o At i Bekuem, Rrnoft’e kjoftë ndër shekuj t’shekujve, bashkë me Emnin Tand të Madh e të Pavdekshëm!
Melbourne, 16 Mars 2024