Qytetërimi në Sardenjë ka origjinë shqiptare nga Fahri Xharra

Qytetërimi në Sardenjë ka origjinë shqiptare

nga Fahri Xharra

A është Sardenja pjesë e Italisë?
Po, por i ka vetitë e posaçme të saja; natyra, kultura, tradita, gjuha. Sardenja, nga shumë njerëz konsiderohet “më pak italiane” për dallim nga anët tjera të Italisë: izolimi gjeografik në të vërtetë e ka bërë të mundur zhvillimin indigjen të bimëve, shtazëve por, por edhe më shumë ruajtjen e specifikave të saja gjuhësore dhe traditat e saja të vjetra qytetare, te cilat kanë mbretëruar mbi shekujt dhe mijëvjeçarët. (http://www.everyculture.com/Ge-It/Italy.html)

Sardegna - ishulli — **Sardegna – ishulli**

Me qëllim e shkrova fillimin me atë çka shkruajnë italianët për Sardenjën, një ishull i madh por edhe një gjurmë-ndriçuese për të parët tonë. Pra, thuhet se Sardenja (Sardinia) është populluar në kohën e Paleolitikut dhe Mezolitikut me ardhacakët nga gadishujt italianë dhe ai Iberik shikoni ju lutem, në studimet italiane thuhet: nga disa popullata, ajo e Regjionit Etrusk (Toskana, present-day Tuscany), të cilët arritën të lëvizin nëpërmjet Korsikës ne Sardenjën Veriore; kemi edhe shënimet nga Shpella e Corbeddus, e cila dokumenton kolonizimin Paleolitik të ujdhesës. Po nga Iberia? Katalunët e dikurshëm; Kush guxon t’i mohojë Pellazgët, pra?
Të shkojmë më tutje me te çka shkruhet në librat e zakonshëm; në të gjithë Italinë, italishtja është gjuhë zyrtare, por edhe në Sardinia gjithashtu; por gjuha sarde është ende e pranishme. Gjuha e sotme sarde nuk është gjuha e sotme italiane por është zyrtarisht e njohur dhe e mbrojtur si gjuhë historike minoritare, që nga viti 1997, nga ligjet regjionale dhe qeveritare të Italisë.
Pra nje gjuhë e ndikuar nga katalonishtja e Spanjës dhe standardizuar edhe me sistemin e saj të shkrimit, si gjuha Limba Sarda Comuna (Ethnologue report for Sardinian)

Fortese antike - Sardenja — **Fortese antike – Sardenja**

Të jemi në dijeni gjithashtu që Sardenja është edhe shtëpia e këngës së vjetër polifonike, e njohur si cantu a tenore, por edhe e mbrojtur nga Unesco që nga viti 2005, si një trashëgimi botërore e paprekshme.
Nuk dua të futem më thellë, e imja është që me publikimet e mia t`i bëhet e ditur popullit tonë që zemra e ynë shqiptare ende rrahë pellazgjisht në shumë anë të Europës. Nuk erdhëm dje apo pardje, këndej pari.
Origjina e gjuhës Paleo-sarde është pak e njohur. Shqiptarët duhet të punojnë më shumë, sepse me ato studime ia trashim vetes origjinën tonë të mohuar pellazge.
“Është e nevojshme që studjuesit shqiptarë të merren me “Gjërat Sarde” për të parë nëse edhe ata, nga ana e tyre, identifikojnë bërthama të përbashkëta qytetërimi. Gjithashtu, shpresoj që edhe ne nga ana jonë – qofshim ose jo akademikë, por thjesht kureshtarë, ose eksperimentues të arsyeshëm pa paragjykime dhe të pajisur me dritën e llogjikës – të merremi me “Gjërat Shqiptare”, duke studjuar në mënyrë më të thelluar dialektet, traditat dhe toponimet shqiptare. Fatkeqësisht paguajmë një peshë negative: Jemi popuj të vegjël në numër dhe nuk e di sesa do të ishim të gatëshëm si në Shqipëri ashtu edhe në Sardenjë të thelloheshim mbi këto lidhje delikate…” Prof. Alberto G. Areddu

Ajo që më ka interesuar prej kohësh ka qenë gjetja e shpjegimeve në lidhje me origjinën e sardëve, të cilët duke qënë banorë të një ishulli patjetër që duhet të jenë të ardhur nga diku, por deri më sot hipotezat e ndryshme që janë shfaqur, thjesht kanë eliminuar njëra-tjetrën. Unë prej kohësh jam i interesuar nëpërmjet kërkimit etimologjik në këtë fushë, dhe vështirësia qëndronte në gjetjen e materjaleve të mjaftueshëme për të përforcuar denjësisht dhe në mënyrë shkencore ato që ishin në fillim thjesht parandjenja.” – e thotë Prof. Alberto G. Areddu.
Janë më pak revolucionare se sa mund të merret me mend. Ideja e një elementi paleo-ballkanik në brendësi të gjuhës sarde nuk është nje ide e re. Studjuesi më i madh i gjuhës sarde, gjermani Max Leopold Wagner e kishte shprehur këte ide në studimin e tij më 1933, ë të publikuar në revistën Revue de Linguistique Romane (të cilën kushdo mund ta shkarkoj nga siti web Gallica). Për fat të keq, kjo ide, më pas ra në atë të shkollës italiane të ashtëquajtur “mediterraneiste”, që shihte një prani të konsiderueshme elementësh pre-indoeuropianë në zonën e Mesdheut, me më pak elementë indoeuropjanë.