Rreth librit “Vjersha” i Luigj Gurakuqit (1940)
me parathanje nga Gjon Kamsi (Gjikam)
Për të parën herë vjershat e Luigj Gurakuqit dalin në dritë të përmbledhuna në nji vëllim të posaçëm.
I mblodhëm, të shpërndame si ç’ishin aty këtu, ndër revista e libra të kohës.
Rrjeshtimin e bàmë mbas nji rendi e nji kriteri qi e gjykuem mà të mirë e mà të pëlqyeshëm, tue sjellë ato ndryshime alfabeti dhe at njisi, sidomos orthografije, qi leu e u pjek mà vonë në udhëheqjen e Tij, si dihet e dishmohet nga shkrimet qi mbrapa ka lànë.
Oroet qi Gurakuqi u shtoi vjershavet të veta, i vumë në fund të secilës, ashtu si i gjetëm të bàme prej Tij.
Datat nuk mujtëm me i pasë të gjitha, por ato q’i gjetëm të shenjueme, i vùme përposht të çdo vjershe.
Në mbarim, nji radhue kronologjik i të gjitha vjershave të vëllimit, dëften, me rend, të gjithë veprën poetike të Gurakuqit.
Nuk mund të thomi se i kemi mbledhë të gjitha. Të tjera mund të dalin mà vonë prej atyne q’i i dijnë dhe i ruejnë e do t’ua dijmë fort për nderë po të na i njoftojnë.
Kemi shtue, edhè katër vjersha qi i kanë kushtue poetent e shkrimtarët mà në zà të Shqipnis, të cilët dishmojnë në mënyrë të dukshme e në kohë të ndryshme, vlerën e naltë t’artit poetik dhe të ndiemen atdhetare të Luigj Gurakuqit.
Nji e i vetëm ka qenë qëllimi i ynë në këtë punë.
Të këtij mèndatari të naltë, të këtij Atdhetari të pastër e të madh të Shqipnis, me fillue me u dhanë me anë dokumentash të saktë Shqiptarëvet qi mbajnë të gjallë kujtimin e të Mëdhajve T’onë, atyne qi s’e kanë dhe breznìs së ré qi don m’u rritë në besën e tyne, nji njoftim t’imtë e të plotë, të jetës mèndore e morale të Luigj Gurakuqit, të mundit të cenëshëm dhe të përpjekjes së naltë për m’u shprehë dlirët e fuqishëm, me pasunue me visare të reja arti e bukurije gjuhën amtare, me kallë në zèmrat e në mèndet shqiptare dashnìnë për Zot e për Atdhè, për vepra të mbara e bujare.
.
Dëshìr!
T’mujshe sot n’k’t ditë t’bukur, gjith lulzue
T’nji zogu me vù mbrapa nji par’ fletë
E fluturim me to n’Shqipni me shkue
E mbrenda s’bukurës Shkodër sot m’u gjetë,
Me gjinì, dhe miq m’u përqafue
Edhe me dhanë gjith ç’kam t’imen rini
T’mujshe me fluturue sot n’Shqipëni
Dheu i huej, 20 prill 1901