Shqiptari trim si ky, nuk vdes kurrë!
nga Fritz Radovani
At Pjetër Mëshkalla s.j (25 Shtator 1901 – 28 Korrik 1988)
(Portret me laps nga F.Radovani)
Me datën 28 korrik 1988, populli i Shkodrës, pa dallim Feje, përcolli për në banesën e fundit At Pjetër Mëshkallën, Atdhetarin e flaktë dhe të vendosun në Idealin e Tij… Dijetarin mendjendritun dhe punëtorin e palodhun për unitetin e Atdheut, Misionarin e së Vërtetës, Ushtarin e zdathun të Krishtit, Luftëtarin e paepun të Demokracisë dhe të Drejtave Njerzore në Shqipni, Mësuesin e pavdekshëm të Rinisë Shqiptare dhe kundërshtarin e papërkulun e të pathyeshëm përballë Gjenocidit komunist.
Shqipja me kthetrat e Saja, atë ditë… ka skalitë në nji shkamb:
“Edhe një Hero ma pak!”
Plot 60 vjet ma parë At Pjetër Mëshkalla, në vitin 1954, kur ishte në Burgun e Burrelit i dënuem qysh prej vitit 1947, ka shkrue kët poezi, e cila asht nxjerrë si shumë të tjera nga djelmtë e rinj që ma vonë… dolën të plakun prej burgjeve komuniste…
Autori i Pavdekshëm i saj, si gjithmonë, me optimizmin e Tij karakteristik, kje frymzues i idealeve ma të nalta te Rinia Shqiptare!
Jetë e Ré: Në kthesën e një djali të ri:
“Kaq i vogël fëmi
e kaq i madh mëkatar!”
Shën Augustini
Në zemrën teme lindi jeta,
shpirti asht mbushun me dëshirë,
me ndriti mendjen e vërteta,
vuejtjet më duken gurrë me hirë.
Lindi Krishti në zemrën téme,
më pruni paqë e dashuni,
më rreshi forcë e ngushëllime,
zhduku errësinën e burgut të zi.
Unë dikur me mburrje shkojshe
për pusina, kurtha e léqe;
krime n’têrr unë farkëtojshe:
holla vrapin për rrugë të kéqe…
Epshi e faji janë veriga
që tue lëmue, të skllavënojnë;
shpirti s’ka qetësi në punë të liga,
që veç rrathët ma fort shterngojnë.
Mallkue kjoftë për jetë mbrapshtia,
rruga e turpit sot kjoftë pré!
U thyen prangat, ktheu liria,
shtegu u hap për jetë të ré!
BB(Burgu Burrel) 1954.
Shënim nga FR: Poezia asht botue pa asnjë ndryshim prej origjinalit.
Melbourne, 26 Korrik 2014.