S’i duroj dot yjtë…
poezi nga Fernando Pessoa
S’i duroj dot yjtë
që xixllojnë prej shumë kohnash
prej kaq shumë kohnash.
S’i duroj dot yjtë.
S’ka me pasë kurrë nji lodhje
prej gjanave
prej krejt gjanave
si prej kambve, o prej nji krahu
Nji lodhje prej të jetuemit,
me jetue
veç me jetue.
Me jetue si dritë e trishtë, o si buzqeshje…
S’ka me pasë pra,
për gjanat që janë, aspak vdekje, por
nji tjetër lloj fundi
nji arsye disi sublime
diçka e ngjajshme, si fjala vjen falja?
Përktheu J. Radi