Stalini, Mozarti dhe Maria Judina (Pjesa e Tretë)
(poemë nga Jevrem Berkoviç)
Përktheu Lazër Radi – 1989
Mihail Nikollajeviç Tukaçeski
nuk kërkoi mëshirë!
Ma i riu marshall i Ushtrisë Kuqe
Mihail
Nikollajeviç
Tukaçevski,
aristokrat,
n’Revolucion hyni me dorashka të bardha
njashtu si dashnorët në Bulevardin Nevski.
Mihail
Nikollajeviç
Tukaçevski,
Udhheqës i madh në gjitha frontet e Tetorit,
shtypi kryengritjen e detarëve në Kronshtad,
luftoi si luan kundra Polonisë
dhe u ndal në të dymbëdhjetin kilometër para Varshavës!
Mihail
Nikollajeviç
Tukaçevski,
delegat në kunorzimin e mbretit të Anglisë Gjergji i V-të,
kur e pa Ledi Elizabet e Uindsorit,
ma e reja shoqnuese e Nanës Mbretneshë,
deklaroi për gazetat që dilnin at mëngjes se:
“Revolucioni i shëmtoka gratë, por i hijeshoka burrat!”
Mihail
Nikollajeviç
Tukaçevski,
i vetmi mes katër marshallëve sovjetikë të zhdukun
që Kob Xhugashvilit s’i kërkoi mëshirë!
Mihail
Nikollajeviç
Tukaçevski,
nji natë para burgimit,
në klubin e oficerëve ‘Aurora’ darkoi “kambë ariu”,
piu shampanjë për shëndetin e nji armeneje t’re,
të cilën as EN-KA-VE-DEJA s’mbrriti me e identifikue!
Në letrën nisun Kob Xhugashvilit
Mihail
Nikollajeviç
Tukaçevski,
që në shtypin londinez gjatë festës së Kunorës
u quejt, “Ariu i Kuq” – me sjellje xhentëlmeni –
në letër pohoi se ishte akuzue rrejshëm,
se lajthitja e Kobit ishte ma e madhe se vetë Kremlini,
se dyshimi i Kobit ma i rrezikshëm se nazizmi,
se Xhinxhis Kani para Atij s’ka qenë tjetër
veç nji qingj i randomtë Mongolie, hypun mbi kalë!
Perktheu Lazer Radi Saver 1989
Në letër,
Mihail
Nikollajeviç
Tukaçevski,
s’kërkoi falje,
s’pati dëshirë t’i faleshin mëkatet që s’i kish ba kurrë,
nuk ngjiti në qiell askënd,
bile as Rusinë e Shenjtë s’e përmendi!
Kob Xhugashvilin e shpërfilli
duke thanë se: Kremlini po digjet ndër flakë dyshimesh!
Në letrën e tij
Kob Xhugashvili shënoi: “I poshtri!”
Klement Jevremoviç Voroshillovi,
si zakonisht, ra dakord me Kob Xhukazhvilin
dhe qartas firmosi nën firmën e Stalinit!
Llazar
Mojsijeviç
Kaganoviçi,
bolshevik i vjetër dhe anëtar i politbyrosë së Kobit,
shkroi pocaqinë e rradhës,
të cilën asnji Kaganoviç i vjetër s’do ta bante:
“Tradhtar, ndysinë, plehurinë nga bordelli i ushtrisë!”
Dëshira e fundit
e Mihail
Nikollajeviç
Tukaçevskit
Ishte që n’pushkatim të shkonte me dorashka të bardha!
Dëshira s’iu plotësue.
Rreshteri plak Nikollai Sergejeviç Gurkov
urdhnoi ushtarët e tij
me qëllue mbi marshallin, njashtu duerçveshun!