“Takimet” me Edi Shukriun
nga Ylli Demneri
Me 17 janar 2023, mora vesh me keqardhje,
vdekjen e poeteshës dhe arkeologes kosovare Edi Shukriu…
Më kujtohet se nga shkrimtarët kosovarë më tërhiqte emri i një poeteshe: Edi Shukriu. Simpatinë e shtonte edhe portreti i saj i bukur në fund të librit. Sa herë shkoja në Bibliotekën Kombëtare lexoja vëllimin e saj me poezi “Sonte zemra ime feston” (edhe ai i ndaluar të dilte). Ishte një lloj takimi.
(Nga libri “Më kujtohet”, vëllimi I)
I nderuar z. Ylli,
Ju falenderohem shumë për dhuratën e mrekullueshme, librin e veçantë “Më kujtohet” dhe të gjitha ndjesitë që libri i përcjell. Ju lumtë për formën e zgjedhur dhe trajtimin në nivel të lakmueshëm të shkruarit. E lexova me një frymë, duke harruar të gjitha obligimet e ditës…
Gëzohem që Arben Arifi, ish studenti im, ishte në promovim të librit. Gëzohem po aq që vepra ime e parë e poezisë, “Sonte zemra ime feston”, është bërë një lidhje me Kosovën, në kohën kur mure shumë më të larta se të Berlinit e ndanin qenien tonë.
Me librin “Me kujtohet” më nxitët të kujtohem për detajet e kohës, që nuk i kam harruar kurrë. Ishte viti 1972, kur mora pjesë në Kuvendin I për ilirët dhe libri sa më ishte botuar. Rrezikova shumë kur disa kopje i futa ne çantën e dorës, me shpresë se nuk do të kontrollohej në kufi. Ishte “fëmija” im i parë, andaj gëzimin doja ta ndaja edhe me të dashurit në Shqipëri. Me vonë kuptova se libri ishte marrë nga të gjithë që ua kisha dhuruar. Arkeologu Bep Jubani, që e respektoja shumë, e kishte pësuar me së shumti. “Fajin” e kishte vjersha e parë, me Id-in e Ego-n, përkatësisht me filozofinë frojdiane, të ndaluar asokohe në Shqipëri… Unë as që e kisha menduar Frojdin, në mendjen dhe shpirtin tim ishte zgjimi individual dhe kombëtar, në kohën kur në ish Jugosllavi nuk gëzonim të drejta si shqiptarë…
Më vjen mirë që libri, i ndaluar për shkak të absurditeve të kohës, ka mbërritur deri te ju. Fatbardhësisht, kohët i ndryshuam me shumë mund/ nuk ndryshuan vet/ dhe kam shpresë që hapërimet e mëtejme kombëtare të zhvillohen duke u mbështetur në sistemin e vlerave dhe me respekt të ndërsjellë.
Përshëndetje të përzemërta,
Edi Shukriu
***
E nderuara zonja Shukriu,
Po t’ju them se kjo përgjigje që po jua shkruaj tani më duket një ëndërr, nuk do ta besonit. Por bota nganjëherë bëhet e vogël. U desh që ish studenti juaj Arben Arifi të vij në promovimin e librit tim këtu në Paris, e që unë t’ju drejtohem konkretisht mbas një “takimi” poetik prej gati 30 vjetësh!
Gëzohem mbi të gjitha për rrëzimin e murit.
Kur keni patur rastin që të vinin në Shqipëri në vitet ‘70, edhe po të njiheshim nuk do të kisha guxuar që t’ju takoja. Pavarësisht seç thuhej publikisht: “Karafilat nga Kosova” për festën e 29 nëntorit që i dhuroheshin Enver Hoxhës në tribunë, apo shprehjet “vëllezërit tanë kosovarë” etj, shumica e atyre që kishin lidhje me kosovarët gjurmoheshin nga Sigurimi, pa harruar ata kosovarë që kapërcenin kufirin e futeshin në Shqipëri e që në të shumtën e rasteve përfundonin burgjeve.
Takimi me poezinë tuaj ka ndodhur krejt rastësisht. Nuk dija asgjë rreth jush. Një ditë kur isha ne Bibliotekën kombëtare, njëra nga punonjëset e bibliotekës që e njihja, më dha disa libra autorësh kosovarë që ishin të ndaluar të dilnin nga biblioteka. Aty lexova dhe vëllimin tuaj poetik “Sonte zemra ime feston”. Bashkimi i këtyre katër fjalëve seç kishte diçka të magjishme që më pëlqeu menjëherë. E që m’u kujtuan mbas gati tridhjetë vjetëve kur po shkruaja librin “Më kujtohet”.
E sot, falë lirisë, munda “t’ju takoj” pa menduar për frikën.
Ju falenderoj për fjalët e mira që keni shprehur rreth librit tim dhe për ato emocione që më shkaktuat sot me e-mail-in që më dërguat.
Përshëndetje
Ylli Demneri
.