Kur përkthej poetët e Botës
u hedh një sy poetëve të vendit tim
nga Maks Rakipaj
Më 20 gusht 1968, tanket ruse mësynë një vend aleat – Pragën. “Tradita e shkrimtarëve rusë na mëson se ndonjëherë heshtja është turp, – shkruante poeti Jevtushenko. Ai i shkroi një letër proteste Kosiginit dhe Brezhnjevit, po njëheresh shkroi edhe këtë poezi lapidar që poe paraqes te përkthyer prej meje…
Do të doja të më kujtonit ndonjë prej poetëve tanë që protestuan kur dënoheshin me vdekje poetët shqiptarë Genc Leka, Vilson Blloshmi, Trifon Xhagjika, Havzi Nela, etj., apo kur burgosej Visar Zhiti, Frederik Rreshpja, dhe plot të tjerë…
Gëk asnjeri! Larg bythës sime!
Kjo qe dhe mbeti filozofia e “korifejve” të letërsisë shqiptare, e që sot as ndjesë s’kanë kërkuar për kët burracakëri të shpallur të tyre…
Tanket drejt Pragës…
Jevgenij Jevtushenko
Po shtypin Pragën tanket
po shtypin të vërtetën
ku perëndimi përgjaket
dhe s’flet asnjë gazetë.
Shtypin, kë është i lëkundur
dhe s’e njeh këtë pushtet.
Shtypin, dhe ushtarët ulur
përbrenda tankeve vetë.
Sa e pështirë, o Zot!
O Zot, ç’është ky rrënim!
Tanket mbi Jan Husin sot
përmbi Petëf e mbi Pushkin.
Shkelin tanket mbi varret,
mbi foshnjet ende pa lindur,
ç’patën zyrtarët ndër sirtaret
zinxhirë u bënë, për të shtypur.
Jam vallë për Rusinë armik?
Pse me gaz nuk jargavitem
për tanket e atdheut, or mik
dhe hundët s’fus të qyrravitem?
Qysh mund të jetoj si njëherë,
kjo lojë kalamajsh s’mund të jetë,
këta tanke mbi shpresat shkelin
këta qenkan tanket e shtrenjtë?
Kur të shkoj në botën matanë,
qysh a tek, nuk dua t’ja di,
për pasardhësit një lutje e kam,
vetëm një, ja, po e them tani.
Dua një përcjellje pa lotë
vetëm shkruani shkoqur, qartë:
“Shkrimtar rus. Shtypur, bërë copë
prej tankeve ruse në Pragë”.
© shqipëroi Maksim Rakipaj