Tre soj janë gratë për njerës si ne të dy…
Lasgush Poradeci (fragment korespondence e pabotuar)
Filloj nga soji më i errët dhe ngrihem gjer në dritën e vërtetë të diellit. Pik’së pari, janë gratë e trupit, të cilat i mjeri element animal i jetës s’onë, i ka nënë urdhër të tij me anë të një grushti banknotash. Këtyre s’mund t’u flasish për ndonjë gjë të bukur, sepse as shpirti i tyre s’është bërë për ashtu, as që kanë kohë për të humbur me të tilla marrëzi artistike.
Me 5 minuta marrëveshje, trupi i tyre i rrëgjuar ngjitet pas trupit t’onë për 10 minuta dhe pastaj çqitet përnjëherësh në vetëm njëzë minutë.
Në pikën e dytë vijnë ato soj çupash të paqme nga trupi po të prishura nga mendja, të cilat elementi animal së bashku me shpirtin e lumturuar i fiton jo me anë të një doze të hollash, po me një tufë fjalësh – desha të them lulesh dhe të ëmblash. Pas 5 pare dërdëllimi të hijshmë krahët, sytë, buzët dhe gjiri i tyre i paqmë na falen për 1 minutë dhe nuk vijnë në vete përveçse pas 10 minutash psherëtimi të ëmbël ose zembrimi pa dashje…
Në pikën e tretë dhe në atë më të lartën, dua të them në dritën e vërtetë të djellit, të jetës dhe të së vërtetës qëndrojnë vashat e paqme nga trupi dhe nga shpirti. Këto janë të pakta. Një njohje me to, bën prej një shtaze – një njeri; një fjalim me to, bën prej një njeriu – një talent; një miqësi me to, bën prej një talenti – një gjeni. Këto nuk bjenë, po janë në zotërim d.m.th. në miqësi të shpirtit t’onë më një minutë, nuk ndahen as dhjetë jeta, dhe rrojnë në zemrën e botës një përjetësi.
.
Marrë nga muri i Fb i Zana Demneri