Turri i parahistorianëve për ta shkruar historinë
dhe për ta rifallisfikuar atë
nga Nue Oroshi
Shqipëria, Kosova, viset etnike shqiptare dhe diaspora e madhe atdhetare kohëve të fundit është duke u ballafaquar me shumë paradokse, anomali dhe gjëra të ndryshmë saqë është e vështirë që lexuesi i vëmendeshëm të kuptoj se pse ndodhin këto gjëra. Njëra ndër anomalitë që është duke ndodhur kohëve të fundit është edhe vrapi apo turri i disa parahistorianëve që as që dinë ta ndajnë periodizimin e historisë por që dëshirojnë ta shkruajnë atë. E për çudi ata parahistorianë me profesione të dështuara ju kanë futur shkruarjes së historisë duke menduar se historia është një përrallë apo një lojë fëmijesh hu-hu, baba-hu, merr magarin e shko për dru. Harrojnë para historianët se historia duhet të shkruhet me gjuhën e fakteve nga të dhënat arkivore, nga burimet e dorës se parë që është arkiva, burimet e dorës së dytë që është literatura dhe burimet e dorës se tretë që janë dëshmitë e të gjallëve për përjetimet që ju kanë ndodhur ku në rastin e hershëm ku përfshihet mesjeta, koha e re apo ndonjë periudhë tjetër një rol të rëndësishëm e kanë luajtur edhe kronikat, ku kronikanët shpeshherë kanë qenë edhe të njëanshëm me faktin se cilit popull i ka takuar dhe shpeshherë e kanë shkruajtur për popullin e vet gjithmonë mirë kurse për popujt tjerë apo kundërshtarët e luftës keq. E keqja qëndron edhe në faktin se disa parahistorianë me profesione berbera, inxhinjera apo peshkatarë janë aq këmbëngulës në shkrimet e tyre sa ta merr mendja se jau kalojnë edhe historianëve të vërtetë që tërë jetën ja kanë kushtuar shkencës. Këta të mjerë ka ndodhur që ndonjëra apo ndonjëri të din ndonjë gjuhë të huaj ku marrin dhë i përshtatin mendimet e të tjerve ashtu siç ju kuvendojnë atyre dhe ja u shkrua historia. U shkrua Historia thonë të gjorët se edhe periudhën e ripushtimit të Kosovës dhe viseve tjera etnike e shikojnë si normale. Harrojnë se Kosova dhe viset e tjera etnike i humbën mbi 47.300 shqiptarë atdhetarë. Harrojnë se u vranë dhe u masakruan familje të tëra shqiptare. Po i japim vetëm dy raste nga mijëra të tilla: “Familja Bardhecaj më, 5 janar të vitit 1945 e pësoj një masakër që dinë ta bëjnë vetëm kriminelët partizano-çetnikë të cilët në pamundësi që të përballën me luftëtarin e lirisë Rexhep Halit Bardhecaj në shenjë hakmarrje ja vrau komplet familjen prej 6 muajsh e deri në 50 vjeç. Pas lufte me çetniko-partizan, Rexhepi u tërheq ngadalë pasi ishte i plagosur e takon Ali Mustafë Murselajn, i cili i ndihmon të afrohet të Lluga e Bardhecëve. I thotë Aliut të afrohet të shtëpia dhe t’i lajmëroj familjarët që të ikin ka të mundën sepse unë kam luftuar kundër tyre prandaj ju pushkatojnë të gjithëve. Por ishte vonë sepse ushtarët partizanë të Fadil Hoxhës kishin mbërri të shtëpia dhe i nxjerrin 11 anëtarët e familjes përfshirë këtu edhe një fëmijë të moshës 6 mujore. Komisari partizan e merr djepin me fëmijë e ngritë në ajër dhe zbrazë 24 plumba në të. Ky djep i bërë shoshë nga breshëri plumbash të një komisari mizor është ruajtur nga familja deri në luftën e fundit (1998-1999), ku është djegur bashkë me kullën e Bardhecëve.
Me këtë rast u pushkatuan:
Selman Halit Bardhecaj, – vëllau i Rexhepit, 50 vjeçar,
Tima Bardhecaj, gruaja e Selmanit, 45 vjeçare,
Fatime Bardhecaj, vajza e Selmanit, 2 vjeçare,
Shaban Bardhecaj, djali i Selmanit, 17 vjeçar,
Fazë Bardhecaj, gruaja e Rexhepit, 48 vjeçare,
Halit Bardhecaj, djali i Rexhepit, 7 vjeçar,
Sadik Bardhecaj, djali i Rexhepit 5 vjeçar,
Hala Bardhecaj, vajza e Rexhepit, 18 vjeçare,
Sofa Bardhecaj, vajza e Rexhepit, 3 vjeçare,
Mejreme Bardhecaj, vajza e Rexhepit, 3 vjeçare
Fatime Bardhecaj, vajza e Rexhepit, 2 vjeçare,
Vasa Bardhecaj, vajza e Rexhepit, 6 muajshe, në djep.
Ka shpëtuar vetëm Hyla, vajza e Selmanit, 15 vjeçare, e cila ka arritë të ikte dhe të futet nën urë të Jazit ku ka qëndruar 24 orë. Pastaj ikën në fshatin Cerrcë, tek daja Tahir Bujupi.
Një rast tjetër shumë i dhimshëm është edhe ai i djegies së djalit të vëllait të Ndue Përlleshit atdhetarit Zef Përlleshit.
Zefi kishte vetëm një djalë Tomën. Pas dy-tre ditësh që doli në mal Ndou me dy vëllezërit Hilin dhe Zefin në Paskalicë erdhi ushtria partizane e Brigadës së VII të Shaban Haxhisë, e cila ja futi zjarrin shtëpisë së Ndue Përlleshit, duke e nxjerr jashtë familjen dhe gjitha gjësendet tjera. Në këtë shtëpi u dogj për së gjalli djali Toma që ishte foshnje në djep dhe që ishte i vetmi fëmijë që i kishte jetuar Zef Përlleshit për faktin se 9 të tjerë i kishin vdekur, ndersa Zef Përlleshi u vra në vitin 1945, në fshatin Volljakë të Klinës, i cili ishte në roje të çetës se Ndout, i cili u hetua nga Brigada serbo-çetnike partizane që erdhi nga gryka e Mirushës dhe u qëllua me armë snajperkë dhe u vra në vend.
Këtu shihet vrazhdësia e regjimit kriminal komunist, i cili në pamundësi që të luftoj ballë për ballë me forcat atdhetare nacionaliste që udhëhiqeshin prej Ndue Përlleshit e bënte luftën më të papastër që njeh historia e njerëzimit duke kallur shtëpi e kulla dhe duke djegur fëmijë mbrenda këtyre kullave siç ishte rasti i djegiës së kullës së Ndue Përlleshit dhe si pasojë e kësaj djegie që ja bënë forcat kriminale partizane të Shaban Haxhisë, që kishin ardhur t‘iu ndihmojnë serbëve për t‘ia kthye sërish Kosovën Serbisë, e la pa pasardhës familjen e vëllait të Ndue Përlleshit, Zef Përlleshin.
Rreth këtyre ngjarjeve gjatë një interviste të dhënë kohë më parë vëllai i Ndue Përlleshit, Hili ai ndër të tjera kur e shpjegon rezistencën antikomuniste të Ndue Përlleshit do të përgjigjet kështu: “A nuk e kupton luftën vëllavrasëse? A nuk e kupton t‘i luftën e shqiptarit kundër shqiptarit? Për hesape të huaja. Kush i mobilizoj të rinjtë nga Dukagjini e Drenica për Istri dhe Srem?!”
Këtyre pyetjeve sigurisht do t’iu përgjigjet Fadil Hoxha. E në pyetjën e gazetarit se kush qëndron pas akteve në fjalë, Hil Përlleshi përgjigjet: “Kush tjetër pos partizaneve shqiptarë të indoktrinuar e të veshur me të kuqe. Kush tjetër pos partizaneve (vëllezërve) tanë dorë për dorë e të vllazëruar e të bashkuar me serbët e malazezët.
Partizanët e Enverit vranë në vitin 1943, Patër Lorenc Mazrekun dhe Prenkë Prend Ademin.
Me 1944 vranë Pjeter Jakun, Llesh Gjonin, Pren Laskun, Martin Qunin, Mark Sadrin, Ndue Mark Dodën, Dakë Beqirin, Zef Pren Kolën, Mark Pren Gjinin, Tomë Gjinin, Pjetër Tomën, Mark Zefin, Hasan Shalën, Shaban Sadik Ramën, Lazër Berishën, Patër Bernard Llupin, Marie Shllakun, Pal Lumezin, Rexhep Hotin, Llesh Demirin, Emrush Miftarin.
Më 1945, brigadat vrastare partizane shqiptare vranë Zef Përlleshin, Pren Mark Bibën, Pal Mark Bibën, Ymer Berishën.
Më 1947, vranë Ndrecë Lleshin, Pren Mirakajn, Gjon Mark Qunin, Pren Ndue Ademin.
Më 1948, vranë Ndrecë Nikollën Kangjin, Shaban Demën, Pren Gojanin dhe në fund në gushtin e vitit 1949 sigurimi shqiptar pabesisht i vranë Ndue Përlleshin, Ndoc Mirakën dhe Ndue Fushën ndërkaq te plagosur shpëtuan Elez Myrta dhe Metë Hasani nga Botusha, por edhe shumë e shumë të tjerë.” – përfundon Hil Përlleshi.
Parahistorian i dhashë vetëm këto dy dëshmi me ju tregue se ju që mbroni kriminelët komunistë që masakruan vëllezërit e tyre nëse do t’iu kishte ardhur dita edhe ju do ti kishit masakruar vëllezërit e juaj shqiptar, edhe ma zi se Enver Hoxha, Fadil Hoxha, Mehmet Shehu, Ali Shukriu, Toger Baba, Shefqet Peçi dhe shumë kriminelë të tjerë që i maskaruan vëllezërit e tyre vetëm për t’ia rikthyer Kosovën dhe viset etnike shqiptare Serbosllavisë. Prandaj unë jam me Shaban Polluzhën, Mehmet Gradicën, Ndue Përlleshin, Profesor Ymër Berishën, Kapidan Mark Gjon Markun, Kapidan Llesh Gjon Markun, Ukë Sadikun dhe shumë atdhetarë të tjerë. Ju që e mbroni komunizmin dhe maskarat e kryera të tij mbi popullin shqiptar duhet me ju ndjekë edhe me ligje të Republikës së Kosovës për faktin se shteti i Kosovës është krijuar me një bazë të fortë shqiptare dhe direkt lufta e Adem Jasharit dhe shokëve të ti është luftë që është e trashëguar nga Shaban Polluzha, Mehmet Gradica, Ndue Përlleshi, Profesor Ymër Berisha, Ukë Sadiku i Gurgjevikut dhe shumë e shumë atdhetarë të tjerë. Kurse në anën tjetër për ta formuar dhe ndërtuar këtë shtet na ndihmuan miqtë e nacionalistëve shqiptarë amerikanët, gjermanët, austriakët dhe të tjerë. Ndërsa miqtë tuaj serbët dhe rusët edhe sot janë duke luftuar që ta shuajnë shqiptarinë, me siguri llogarisin edhe në shërbimet tuaja që edhe sot e kësaj dite i bëni Serbisë dhe Rusisë…